Holter Πίεσης

09:30.

Εκατομμύρια σταγονίδια εκτοξεύονται με υπερβολική ταχύτητα, ενώ η γη περιστρέφεται πιο αργά από χθες, πιο αργά από προχθές.

Τα όνειρα δίνουν τη θέση τους στην πραγματικότητα, η οποία καθυστερεί στο πρωινό της ραντεβού. Και εσύ βρίσκεσαι σε αυτό το μεσοδιάστημα, προσπαθώντας να ξεδιαλέξεις προσεκτικά την αλήθεια από το ψέμμα, αυτά που σκέφτεσαι από αυτά που θα πεις, αυτά που θες από αυτά που θα κάνεις.

Η οθόνη μας έχει φορεθεί βίαια σαν μάσκα που πασχίζει να κρύψει τα συναισθήματά μας εκείνα τα λυπημένα βράδια της κρίσης.

10:30.

Οι κορυφές των δέντρων πλησιάζουν αστραπιαία και δίνουν τη θέση τους σε μεταλλικές κεραίες πολυκατοικιών, διαρκής υπενθύμιση της αλλαγής προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο.

To μόνο που θα 'θελα είναι να φεύγαμε μαζί. Σ'ένα ταξίδι εσωτερικό, αναζήτησης στόχων, κοινών σκέψεων, χαμένων ονείρων.

11:30.

Η κοινωνία παρακολουθείται από τον προσωπικό της γιατρό, κλεισμένη σε μικρά δωμάτια πολυκατοικιών. Υποτάσσοντας τα συμπτώματα σε προσωπικές σκέψεις, προκειμένου η συνταγή να είναι ότο το δυνατόν ολιγοέξοδη.

Ο κόσμος υποφέρει από την κακή πεζοδρόμηση και οι κύριοι με τις  λευκές ρόμπες φροντίζουν για την ασφάλειά του.

"Περάστε, χαλαρώστε, θα πάρετε κάτι, θα μας αφήσετε μια ψήφο;" σου λένε προσπαθώντας να σε καθησυχάσουν.

"Καπνίζετε; Έχετε κάποιο χρόνιο πρόβλημα υγείας"; Μην ανησυχείτε γιατί Εκείνος ξέρει.

12.00.

Ο μικρός έχει τα μάτια του πατέρα του, η κυρία θα περάσει πριν από την άλλη κυρία, η άλλη κυρία θα αργήσει διότι δεν έχει καλή μνήμη.

Καθόμαστε στο δωμάτιο με τους λευκούς τοίχους που βαριανασαίνουν, ακίνητοι, αμίλητοι, ασυγκίνητοι, για όλη μας τη ζωή. Ρίχνοντας κλεφτές καχύποπτες ματιές σε αυτό που δεν γνωρίζουμε, μα κυρίως κοιτώντας με προσοχή εκείνο το τεράστιο HOLTER ΠΙΕΣΗΣ.