Χειμώνας vol. 2
Μαλλιά χυμένα, ανακατεμένα, ξεραμένο αλάτι, γεύση και οσμή, κάπου, κάπου, λίγα κομμάτια από αρμυρίκι, εφήμερο απόκτημα της καλοκαιρινής ανεμελιάς. Ένα βλέμμα που θυμίζει θάλασσα, ήλιοι ολόκληροι, διάπλατοι, τα μάτια της, να φωτίζουν εκείνο το μικρό κομμάτι της ανθρωπότητας που είχε την τύχη να στέκεται γύρω της, και να του δίνουν ζωή. Όταν έσβηνε τα μάτια της, πέθαινε, μαζί της πέθαινε και ο κόσμος, κι ύστερα, την επόμενη μέρα, ξαναγεννιόταν, και μαζί της, ξανά, ξεκινούσε η ζωή. Ο κύκλος της ευτυχίας. Κορμί, σφουγγάρι πορώδες, έτοιμο να απορροφήσει, κάθε άγγιγμα, κάθε στιγμή, κάθε εμπειρία, κάθε συναίσθημα. Να το αφομοιώσει, να το κάνει δικό του, κι ύστερα με εκείνη την ολότελα παράξενη μνήμη του σώματος, να το αναβιώσει, εάν και εφόσον το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Πασχαλιά, άνοιξη, ευτυχία, μοσχοβολούσε, άρωμα της νεότητας, εκείνης της διαρκούς αμφισβήτησης, της ανίκητης διάθεσης της συνεχούς μάθησης, της εσωτερικής αχαλίνωτης δύναμης, που