Posts

Showing posts from December, 2012

"Ιωάννα"

Κοίταξε την οθόνη του κινητού και χαμογέλασε. "Ιωάννα" μουρμούρισε διαβάζοντας το όνομα που έγραφε με κεφαλαία γράμματα η οθόνη καθώς αναβόσβηνε. "Ιωάννα", ξαναμουρμούρισε. Πόσο καιρό είχε να εμφανιστεί στην οθόνη του κινητού του γυναικείο όνομα! Και πόσο ωραίο όνομα ήταν το "Ιωάννα"! Θυμήθηκε τους ατέλειωτους μήνες μοναξιάς, τότε που αναζητούσε ένα απαλό χάδι, μία μαλακή φωνή, ένα γυναικείο όνομα για να εμφανιστεί στην οθόνη του κινητού του 11 η ώρα το βράδυ... Τόσος καιρός, τόσες κρύες νύχτες, τόσες φορές έπεσε στο κρεβάτι μόνος χωρίς μια γυναικεία φωνή να του πει καληνύχτα. Αλλά όχι τώρα, όχι τώρα, τώρα τον έπαιρνε η Ιωάννα, τώρα δεν θα ήταν ποτέ πια μόνος, ποτέ πια χωρίς χάδι, ποτέ πια χωρίς καληνύχτα. Όχι, δεν θα το άφηνε να συμβεί ποτέ ξανά. Το γεγονός ότι το τηλέφωνο του χτυπούσε ακόμη και ότι αν συνέχιζε να μην το σηκώνει θα έκλεινε , διέκοψε απότομα τη σκέψη του. Κοίταξε την οθόνη του κινητού του αγχωμένος. Ευτυχώς αναβόσβηνε ακόμη. Με μια γ

Ετεροτοπία

Η πορεία προς κάτι ανούσιο νοηματοδοτεί με απουσία νοήματος την ανυπαρξία της ύπαρξης καθώς καλύπτει με τρύπες το κενό ενός άδειου εαυτού. Και αυτό είναι νόμος.

Ρομάντζο του 2012

Με την πρώτη ματιά είχε καταλάβει ότι εκείνη είχε κάτι ξεχωριστό. Από την στιγμή που έστριψε στο δρόμο που περπατούσε, αυτό το περπάτημά της, το πως τίναζε τα πλούσια μαλλιά της πέρα δώθε ανά δύο - τρία βήματα, τον έκανε να μην μπορεί να τραβήξει το βλέμμα του από πάνω της. Με τη δεύτερη ματιά κατάλαβε ότι και εκείνη είχε νιώσει κάτι. Καθώς περνούσε από δίπλα του, αυτό το βλέμμα, τα μάτια γεμάτα φωτιά, ήταν άκρως αποκαλυπτικά για τη δυναμική που θα προκαλούσε μια οποιαδήποτε είδους συνερευσή τους. Πέρασε από μπροστά του και εκείνος, πιο αποφασιστικά από ποτέ την πήρε από πίσω. Πιο Βίαια, πιο αχόρταγα, πιο βάναυσα απ' όσο είχε πάρει οποιαδήποτε άλλη. Τελείωσαν μαζί και ύστερα με ένα χαμόγελο ικανοποίησης γύρισε ο καθένας σπίτι του. Είπαμε, ένα βλέμμα ήταν, δεν ήταν και για σχέση.