Posts

Showing posts from April, 2011

Πάντα πρόσεχα να αφήνω μακριά νύχια για να μπορώ να παίζω κιθάρα.

Κρίμα που ποτέ μου δεν είχα μία.

Ο μυστήριος άνθρωπος

Κάθε πρωί, γύρω στις 8.30, ο άνθρωπος που κανείς δεν γνώριζε έσερνε αργά τα πόδια του πάνω στον ίδιο δρόμο, μπροστά από την πλατεία. Κανείς δεν ήξερε το γιατί, κανείς δεν ήξερε το πού πήγαινε. Κανείς δεν είχε μπει στον κόπο να ρωτήσει. Ώσπου μια μέρα, καθώς περνούσε από την πλατεία, ένα παιδί από αυτά που έπαιζαν εκεί, έτρεξε δίπλα του, τον σταμάτησε και τον ρώτησε: "Πού πάτε κύριε; Τί ψάχνετε;" Τότε εκείνος κοντοστάθηκε και του χαμογέλασε. "Την ελευθερία" απάντησε. Από τότε κανείς δεν τον ξαναενόχλησε. Και ο άνθρωπος που κανείς δεν γνώριζε συνέχισε το δρόμο του. Για πάντα.

Ο συναισθηματικός τύπος

"Ξέρεις, δεν είμαι και πολύ ρομαντικός τύπος. Δεν είμαι από αυτούς που θα σου λένε καληνύχτα κάθε βράδυ, που θα σου κλείνουν το τηλέφωνο πάντα με την έκφραση "φιλάκια". Δεν είμαι από αυτούς που θα σου δίνουν χάδια συχνά. Δεν είμαι από αυτούς που θα κάτσουν να παρηγορήσουν τις ανασφάλειές σου. Δεν θα ξυριστώ ποτέ μόνο και μόνο για να περάσεις εσύ καλύτερα. Δεν πρόκειται να αλλάξω το ντύσιμό μου, να μη βάλω προφυλακτικό ή να κάνω περιτομή για τη δική σου ευχαρίστηση. Ακόμη, δεν σκοπεύω να παντρευτώ προκειμένου να να έχεις σταθερότητα και ασφάλεια, να το ξέρεις.  Αυτό όμως δεν σημαίνει όμως ότι είμαι αναίσθητος! Είμαι βαθιά συναισθηματικός τύπος εγώ! Αισθάνομαι βαθύτατα ουσιαστικά πράγματα, αν θες να μάθεις! Και ξέρεις και κάτι; Έχω και εγώ ανάγκες γαμώτο μου! Μερικές φορές σε χρειάζομαι πολύ, και αυτές τις φορές θέλω να είσαι εκεί να με στηρίξεις... Γιαυτό έλα ρε παλικάρι μου, έλα ρε θηρίο μου, έλα ρε Μητσάρα μου, μην με απογοητεύεις τώρα! Σήκω ρε παιδάκι μου, να κάνουμ

Πόσο μ'αρέσει η βροχή!

Ειδικά όταν δεν βρέχει.

Αυτό που αγαπώ πιο πολύ πάνω σου...

...είναι αυτό που δεν γνωρίζω για σένα.

Καλή Ανάσταση

Ο ζητιάνος βρισκόταν καθισμένος στα μαρμάρινα σκαλιά της εκκλησίας όπως πάντα, όταν η καμπάνα χτύπησε χαρμόσυνα 12 φορές και η νύχτα έγινε μέρα από βεγγαλικά, πυροτεχνήματα, στρακαστρούκες και παντος είδους εκρηκτικά που δηλώνουν την υπέρμετρη χαρά των απανταχού πιστών και πυρομανών. Λίγα λεπτά αργότερα, η βαριά ξύλινη πόρτα άνοιξε και το ογκοδέστατο πλήθος των εκκλησιαζόμενων, πασιχαρών πλέον που ο Κύριός τους αναστήθηκε για ακόμη μία χρονιά και που έλαβαν το πολυπόθητο Άγιο Φως, πέρασε δίπλα του. Κάποια ψιλά (πιο πολλά από τις περισσότερες φορες βεβαίως βεβαίως), λίγα "Καλό Πάσχα" και αρκετά βλέμματα γεμάτα προσποιητή θλίψη ήταν ό,τι άφησε το κοπάδι πίσω του. Η πόρτα ξανάνοιξε τρεις ώρες μετά όταν τα κρεσέντα του ψάλτη, η έξοδος των τριών τελευταίων εναπομείναντων πιστών (οι υπόλοιποι είχαν και μία μαγειρίτσα να λατρέψουν, βλέπετε) καθώς και τα 2 τελευταία ευρώ της ημέρας σήμαναν την επίσημη λήξη της ιεροτελεστίας. Ο ζητιάνος είχε συμμαζέψει το κασελάκι του, είχε διπλώσε

Στην επιστήμη...

...ο άνθρωπος βρίσκει την αλήθεια. Στην τέχνη, την πραγματικότητα.

Όνειρα

Το πρόσωπο του Γιαννάκη ήταν αναψοκοκκινισμένο. Τα βλέμματα του Κωστάκη, της Μαρίας  ήταν καρφωμένα πάνω του. Αγωνία και δυσπιστία μπλέκονταν στα παιδικά τους πρόσωπα. Ο Γιαννάκης φούσκωσε τα μάγουλά του και ξεφύσηξε δυνατά κάνοντας το πρόσωπό του να αποκτήσει ένα χρώμα πιο βαθύ, πιο έντονο από ότι πριν. Πάλι τίποτα. Όπως και κάθε φορά. Όλα άρχισαν ένα καλοκαιριάτικο πρωινό στην παιδική χαρά κοντά στο σχολείο όταν ο Βασίλης, ο πιο μάγκας της παιδικής, έκανε μια τεράστια τσιχλόφουσκα. Αμέσως τα υπόλοιπα παιδιά άρχισαν να τον κοιτάνε με ειλικρινή θαυμασμό και να τον επευφημούν. Τότε ήταν που ο  Γιαννάκης ψέλλισε: "δεν έχω κάνει ποτέ μου τσιχλόφουσκα." Αυτή η δήλωση, όσο απλή και αν ακούγεται, ήταν αρκετή για να προκαλέσει την έκπληξη των παιδιών. "Τι;" ακούστηκε ομόφωνα από τα έκπληκτα παιδιά. Σχεδόν αμέσως η έκπληξη έδωσε τη θέση της στο γνώριμο παιδικό πείραγμα. "Δεν μπορεί να κάνει τσιχλόφουσκες, δεν μπορεί να κάνει τσιχλόφουσκες!" άρχισαν να κοροϊδεύ

Είναι ωραία στον παράδεισο

"Τί ωραία μέρα!" είπε ο νεκρός. "Πάντα είναι ωραία στον παράδεισο!" ακούστηκε ένας άγγελος από διπλανό σύννεφο. "Πάντα; Πάντα μα πάντα; Και τότε πώς ξέρετε τί είναι ωραία; Πώς ξέρετε καν τί σημαίνει ωραίο αν δεν έχετε δει κάτι άσχημο να το συγκρίνετε;" Και εγένετο κόλαση.

Στο Λεωφορείο pt. 2

-Συγγνώμη φίλε, πατάς λίγο το κουμπί να κάνει στάση; -Δεν είμαστε φίλοι.

Είναι φορές που θες να νιώσεις...

...ότι νιώθεις.

Χάρτης

ειδώλου νεκρού.

Αναζήτηση

Ο Γ. έψαχνε απεγνωσμένα το νόημα της ζωής. Μέρες, μήνες, χρόνια ολόκληρα αυτό είχε γίνει το νόημα της ζωής του.

Πολλές φορές δεν μπορώ να καταλάβω

αν μιλάω σοβαρά ή κάνω πλάκα.