Μικροαστικές επιθυμίες

Θα ήθελα,
να πάψουμε να χρησιμοποιούμε την κρίση ως δικαιολογία της ανημπόριας μας και των δικών μας αδυναμιών.

Θα ήθελα,
να βγάλουμε επιτέλους τις μάσκες της σοβαρότητας και της απροσωπίας που άκριτα δεχτήκαμε να φορέσουμε.

Θα ήθελα,
να κατεδαφίσουμε τον τοίχο της απόστασης και της επίπλαστης ασφάλειάς που έντεχνα χτίσαμε μεταξύ μας γιατί φοβόμασταν.

Θα ήθελα,
να γκρεμίσουμε το πάτωμα της βόλεψης μας στη σιγουριά και σε κείνη την τελματώδη σταθερότητα που μας οδήγησαν να επιλέξουμε.

Θα ήθελα ύστερα, να πιαστούμε χέρι με χέρι,σε μια ελεύθερη πτώση προς το άγνωστο, χωρίς κανένα στήριγμα, δυο έρμαια της τύχης που στροβιλίζονται στη δίνη των επιθυμιών.

Θα ήθελα να απωλέσουμε κάθε είδους λογικής και μελλοντικών σκέψεων και να κυλιστούμε στον πάτο, στο τέρμα της πτώσης,

όπως προστάζουν τα πιο βίαια, αρχέγονα, ζωώδη μας ένστικτα.

Comments