Posts

Showing posts from December, 2013

Επιστροφή

Ήχος από ροδάκια. Φωτεινή ταμπέλα που γράφει "Φωτεινή". Φαρμακείο. Εφημερεύον. Ζευγάρι περνάει. Κάνω στην άκρη. Η βαλίτσα μου με μιμείται. Ήχος από ροδάκια σταματάει. Ζευγάρι μιλάει. Περνώντας. Σχεδιάζοντας. Κάτι ακαθόριστο. Σκουπιδιάρικο καταπίνει λαίμαργα κάτι σκουπίδια. Βιβλιοπωλείο. Μη εφημερεύον. Βιτρίνα μη εφημερεύοντος βιβλιοπωλείου.  Λαμπιόνα τυλιγμένα γύρω από μια στοίβα βιβλία. Δεσπόζων βιβλίο, όρθιο, στη μέση. Διαβάζω τίτλο. "Πώς να πετύχετε την ευτυχία". Υπάρχει οδηγός για την ευτυχία; Αναρωτιέμαι. Ήχος από ροδάκια συνεχίζει. Διαρκής ηχητική ανάμνηση του ταξιδιού. Ταξίδι. Ταξίδια. "Πόσο μου αρέσουν ταξίδια!", μου είχε πει κάποια κάποτε. "Πόσο μου αρέσουν τα ταξίδια", μου έχουν πει πολλοί κάποτε. Σε όλους αρέσουν τα ταξίδια. Και όλοι φροντίζουν να το δηλώσουν. Κλισέ από τα μεγαλύτερα. Ήχος από τα ροδάκια. Σε πόσους αλήθεια αρέσουν τα ταξίδια; Αναρωτιέμαι. "Η ζωή είναι ταξίδι". Η ζωή. Η ζωή είναι ό,τι θες. Η ζωή είναι τίποτα.

Eικοσιτέσσερα

24. 24 χρόνια. 24 μήνες. 24 λεπτά. 24 δευτερόλεπτα. Το 24 δίνει μια περίεργη αίσθηση ολοκλήρωσης. Δεν είναι περίεργο που μια μέρα έχει 24 ώρες; Γιατί όχι 20 ή 30, για παράδειγμα;  Και εμείς το δεχόμαστε σαν κάτι φυσιολογικό, σαν κάτι προφανές απλά μόνο επειδή κάποιος μας είπε ότι είναι. Όπως συμβαίνει πάντα. Σχεδόν πάντα. Στην σειρά 24, ο πράκτορας Jack Bauer καταφέρνει να γαμήσει τα πάντα. Μπορεί να γίνει αυτό σε 24; Εξαρτάται τί 24, θα πει κάποιος. Εξαρτάται ποιός 24, πού 24 και πως 24 θα πω εγώ. Έτσι είναι η ζωή. Γεμάτη αβεβαιότητες. "Εντυπωσιακό!" είπε κάποιος φίλος καθώς διάβαζε το παραπάνω κείμενο. Αναφερόταν σε κάτι άσχετο που πέρασε από το μυαλό του εκείνη την ώρα.

Η μυστηριώδης γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα

Η μυστηριώδης γυναίκα με το φόρεμα εμφανίστηκε ξαφνικά, στρίβοντας τη γωνία. Περπατούσε δυναμικά, με αποφασιστικότητα, ενώ ο αέρας ανακάτευε υπέροχα τα μαλλιά της και φυσούσε το φόρεμά της, αποκαλύπτοντας ένα επιτρεπομένως μεγάλο κομμάτι από τα καλογυμνασμένα πόδια της. Οι σταγόνες της βροχής μαστίγωναν το πρόσωπό της, όμως η μυστηριώδης γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα, συνέχισε απτόητη. Ο ήχος από το χτύπημα των τακουνιών της στην άσφαλτο αντηχούσε στο σοκάκι ενημερώνοντας  τους γείτονες για την σύντομη παρουσία της στην περιοχή τους. Ο κόσμος στους δρόμους φάνηκε να σταματάει ό,τι έκανε, και έμεινε να την κοιτάζει. Ο κόσμος φάνηκε να παγώνει για λίγες στιγμές.  Κανείς δεν ήξερε τί ζητούσε, από που ερχόταν, ή που πήγαινε. Κανείς δεν ήξερε τίποτα για αυτήν, εκτός από το ότι φορούσε ένα εκτυφλωτικά κόκκινο φόρεμά. Ήταν σίγουρα ένα μυστήριο. Ένα εντυπωσιακό μυστήριο. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η μυστηριώδης γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα έστριψε τη γωνία και εξαφανίστηκε, ακριβώς όπως είχε ε