Posts

Showing posts from April, 2017

Είδα σήμερα μια κοπέλα

να ανεβαίνει μόνη της τις σκάλες του Μετρό. Συνειδητοποίησα ότι έτσι είναι η ζωή. Είμαστε μόνοι και ανεβαίνουμε σκάλες.

Γυναίκες

Image
Περαστικές στιγμές, φευγαλέες ματιές, που αφήνουν τα αποτυπώματά τους, ανεξίτηλα, στο δικό σου, προσωπικό,  χωροχρόνο. Μια στιγμή, που μόλις γεννήθηκε πέθανε, μια στιγμή διάρκειας ίσως και μιας χούφτας κλασμάτων του δευτερολέπτου, μια ανεπαίσθητη χρονική στιγμή, που στον προσωπικό σου σχετικό χρόνο -όπως έλεγε και ο Αϊνστάην- μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Ένα βλέμμα, ένα νεύμα, ένα ανεπαίσθητο γλίστρημμα του χεριού στα μαλλιά της, μετατρέπεται από κίνηση σε ανάμνηση, από ανάμνηση σε νοσταλγία, από νοσταλγία σε εικόνα που αναπαράγεται, στο νοητικό σου κινηματογράφο, κάθε μέρα στις εννιά στις δώδεκα  και στις δύο, 3 προβολές στην τιμή της μίας. Και ύστερα, επαναλήψεις, σε ανύποπτες χρονικές στιγμές, όταν βρίσκεσαι στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, όταν ξυπνάς ιδρωμένος στο κρεβάτι σου, ενός έργου που έχει αποκτήσει την αξία του κλασσικού. Γυναίκες. Περαστικές στιγμές, φευγαλέες ματιές, και νεύματα και αγγίγματα που χαράσονται, ανεξίτηλα και διαχρονικά