koultoura

Ήχος από πατήματα χαμένα. Περπάτημα βαρύ, σύρσιμο ποδιών, οι πρώτες στάλες της βροχής. Μια μυρουδιά από ανθισμένες νερατζιές, πρώιμο καλωσόρισμα της άνοιξης. Η βροχή δυνάμωσε, μα, για κείνον, κάθε καιρός το ίδιο ήταν. Απλά καιρός. Η αλλαγή των ημερών και των χρόνων, σήμαινε μόνο διαφορετικούς αριθμούς στην οθόνη του παλιού του κινητού. Η βροχή δυνάμωσε και έγινε μπόρα, παρασέρνοντας τις μυρωδιές, τα γινομένα νεράτζια και πνίγοντας τους δρόμους, την ύπαρξη του την ίδια. Κοντοστάθηκε σε μιαν άκρη και ευχήθηκε, όσο θυμόταν τι ήταν η ευχή. Να μπορούσε το ίδιο εύκολα να καθαρίσει και η ψυχή του. Έκλεισε τα μάτια. Ήχος από πατήματα χαμένα. Περπάτημα βαρύ, σύρσιμο ποδιών,βαριά πόρτα μεγάλου κτιρίου ανοίγει. Γραφείο, μεταλλικό, ένα από δεκάδες. Στοίβα από χαρτιά, σβήσιμο, γράψιμο, ξανασβήσιμο,πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, να πάνε τα Β χαρτιά στον Α, τα Γ χαρτιά στον Δ, και εσείς κύριε, εξυπηρετείστε, να σας εξυπηρετήσω, και. Βράδυ. Γραφείο ξύλινο,στο βάθος μπλε βουβή τηλεόραση εκπέμπει