Posts

Showing posts from November, 2014

Κλαμπ

Image
Δυνατές μουσικές,  δυνατά ποτά, διατρητικά βλέμματα, διάφορες συζητήσεις, αδιάφορες συζητήσεις, αδιάφορες συζήτησεις που όμως κάποιους θα ενδιαφέρουν, και άλλα ποτά, ποτά - δικαιολογίες για πράξεις που πάντα ήθελες αλλά δίσταζες να κάνεις,και άλλα βλέμματα, βλέμματα "θα ήθελες εσύ όταν εγώ " και "θα ήθελα όταν εσύ θα ήθελες να", βλέμματα που υπόσχονται,  υποσχέσεις εφήμερες, υποσχέσεις που θα τηρηθούν για λίγες μόνο ώρες, λίγα λεπτά, λίγα δευτερόλεπτα, υποσχέσεις πολλά υποσχόμενες, και χοροί, ξέφρενοι χοροί, χοροί χωρίς αρχή και τέλος, χοροί για πάντα και χοροί για τίποτα,  χοροί γιατί σήμερα είμαστε και αύριο δεν είμαστε, και άλλα βλέμματα, πιο έντονα βλέμματα, και άλλες υποσχέσεις, και ποτά, δυνατά ποτά, και μουσικές και βλέμματα, μέχρι που να- ξημερώσει. Και η διστακτικότητα της μέρας να κοιτάξει περιφρονητικά, σχεδόν με λύπηση, την προθυμία της νύχτας.

Σταγόνες

Image
Οι σταγόνες της βροχής γλιστρούσαν όπως οι στιγμές της ζωής του, σκεφτόταν καθώς κοιτούσε το παράθυρό του. Τα "τικ" του ρολογιού μαρτυρούσαν επίσης, αυτό που πεισματικά αρνιόταν: τη συνεχή μεταβολή, το ασταμάτητο πέρασμα του χρόνου. Ήξερε όμως, ότι ακόμη και αν ο χρόνος αδιαμφισβήτητα κυλούσε, κυλούσε διαφορετικά, ανάλογα με τον πως τον μετρούσες: αλλιώς έπεφταν οι σταγόνες της βροχής έξω στο πεζοδρόμιο, αλλιώς χτυπούσαν τα "τικ" του ρολογιού του δωματίου του, αλλιώς αντιλαμβανόταν το πέρασμά του το μυαλό του, η καρδιά του μέσα στο σώμα του. Και αφού αποφάσισε ότι το να σταματήσεις τους δείκτες του ρολογιού δεν είχε κανένα νόημα, μιας και ο χρόνος θα αδιαφορούσε και θα συνέχιζε να κυλάει, ευχήθηκε να σταματούσε τουλάχιστον εκείνη η βροχή.

Δια-λογικές πλάνες

Συζητώντας για τα μελλοντικά μας σχέδια από μέσα μας γελάμε με την ψεύτική μας αισιοδοξία.

Στο Γυμναστήριο

-Έρχεσαι συχνά εδώ; -Όχι. -Φαίνεται.

Μονομερής κήρυξη

Η σταθερότητά μου σου προκάλεσε αστάθεια και κάλεσες σε βοήθεια τις "σταθεροποιητικές δυνάμεις". Από τότε δεν ξαναμιλήσαμε. Τα έχουν αυτά, βλέπεις, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Η ανάγκη ενός σχεδίου και το σχέδιο της ανάγκης

Ποτέ της δεν κατανόησε την έννοια του αυθόρμητου: πάντα με ρωτούσε τι σχέδιο έχουμε. Φοβόταν, βλέπετε, μην πέσει έξω. Μέχρι που το έξω έπεσε από αυτή.  Και τότε κατάλαβε.

Μπαρ "Το Ναυάγιο"

Image
Άσχημες οι καιρικές συνθήκες, είπανε στην τηλεόραση. Δύσκολο να βγει κανείς έξω. Ίσως μόνο για να πάει στις αγορές. Στο μπαρ μας ρώτησαν αν έχουμε κάνει κράτηση. "Κοιτάξτε στο όνομα Εθνική Σωτηρία" απάντησες και ο μαιτρ μας ρώτησε αν θα είμαστε και οι 180. Εγώ κοίταξα πρώτα τον μαιτρ και μετά εσένα, αμίλητος, δεν ήξερα τι να απαντήσω. "Κοιτάχτε στο όνομα Για Τη Δική μας Σωτηρία" , είπα τελικά. "Συγγνώμη, αλλά είμαστε κλεισμένοι", αποκρίθηκε ο μαιτρ με αυστηρότητα .  Με κοίταξες απορημένη. "Δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο. Η μόνη μου υπόσχεση είναι ότι θα παλέψουμε μαζί για το καλύτερο.Το αποτέλεσμα είναι αβέβαιο" είπα. Εσύ με κοίταξες, φανερά απογοητευμένη, και ύστερα έφυγες, αφήνοντάς με, μόνο, έξω από κείνο το ρημαγμένο μπαρ, να αναρωτιέμαι τί είχα κάνει λάθος.

Θα ήθελα να ξέρεις

ότι θα ήθελα να ήξερα πως θα ήθελες να ξέρεις να ήθελα ότι θα 'ξερες ότι θα ήθελες πως θα 'ξερα ότι θα ήξερες ότι θα ήθελα να ήθελες. Το ξέρεις;