Ένα όμορφο πρωϊνό

Ήταν ένα όμορφο πρωϊνό, τόσο ίδιο και τόσο αλλιώτικο με όλα τ'άλλα. Τα πουλάκια κελαηδούσαν, οι μελισσούλες κάναν "μπζ μπζ" και άλλα τέτοια κλισέ.
Ο κύριος Κ. ξύπνησε χαρούμενος, σφύριξε τρεις φορές, χτένισε τη χωρίστρα του προς τα δεξιά (πάντα δεξιά -  εκ πεποιθήσεως), έφτιαξε καφεδάκι,  ξανασφύριξε και μια και δυο κίνησε να βγει στον κηπάκο του για να ποτίσει τα λουλουδάκια του.
Καθώς πότιζε σφυρίζοντας, ενώ βρισκόταν πάνω από το παρτέρι με τις γαρδένιες, ο κύριος Κ. άφησε κάτω το ποτιστήρι, σταμάτησε το σφύριγμα και μπήκε πάλι μέσα στο σπιτάκι του. Έφτασε μέχρι το μπάνιο του, και κοίταξε τον εαυτό του  στον μικρό του καθρέφτη για κάμποση ώρα. Αναρωτήθηκε πόσο σκατά ήταν η ζωή του. Έπειτα, κίνησε μια και δυο για την αποθηκούλα του όπου μετά αρκετό ψάξιμο (ο κύριος Κ.  συνήθιζε να κρύβει ο, τιδήποτε άχρηστο και αταίριαστο μέσα στην αποθήκη του) βρήκε την παλιά του δίκαννη μαζί με λίγα φυσίγγια.
Ο κύριος Κ. στάθηκε μπροστά στο καθρέφτη και όπλισε την καραμπίνα. Αλλά δεν αυτοκτόνησε ποτέ. Έτσι, για αλλαγή.