Μικρές Γειτονιές

"Εγώ μερικές φορές βαριέμαι να με βιάζει ο πατέρας μου, αλλά εκείνος επιμένει",
είπε ο Κωστάκης όταν η δασκάλα τους ζήτησε να φτιάξουν μία πρόταση το ρήμα "βαριέμαι".

Όλη η τάξη έμεινε με ανοιχτό το στόμα συμπεριλαμβανομένης και της δασκάλας η οποία αρέσκονταν  στο να υμνεί  συχνά - πυκνά την υπέροχη διαπαιδαγώγηση και την οικογένεια του Κωστάκη. 

Τα υπόλοιπα έγιναν πολύ γρήγορα. Αστυνομία, δημοσιογράφοι, αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου,  υπηρεσίες του δήμου που δεν είχαν καμία αρμοδιότητα, η κυρία Κική που είχε το απέναντι μπακάλικο και κάτι άνθρωποι που είχαν στρίψει κατά λάθος στο στενό βρέθηκαν μέσα σε σε λίγα λεπτά έξω από το σπίτι του Κωστάκη και της οικογένειάς του.

Τελικά η παρεξήγηση λύθηκε μετά από λίγη ώρα:

απ' ότι φαίνεται, "βιάζω" για τον Κωστάκη σήμαινε "ταΐζω", όπως του είχαν πει οι γονείς του όταν ο Κωστάκης είχε ρωτήσει τη σημασία της συγκεκριμένης λέξης - μιας και είχαν θεωρήσει ότι ήταν πολύ μικρός "για να σπηλώσουν το αμόλυντο παιδικό μυαλουδάκι του με 'κακές λέξούλες' ", όπως δήλωσε χαριτολογώντας η μητέρα του στις κάμερες, παίζοντας ταυτόχρονα με μια μπούκλα από το φρεσκοβαμμένο μαλλί της.

Παρόλα αυτά, και αν και ο πατέρας του Κωστάκη εν τέλει γλίτωσε τη φυλακή, και αθωώθηκε στα μάτια των αρχών και των μίντια, κανείς στην γειτονιά δεν του μιλούσε πια.

Ξέρετε, άλλωστε, πώς είναι αυτές οι μικρές γειτονιές.