Ο μυστήριος άνθρωπος

Κάθε πρωί, γύρω στις 8.30, ο άνθρωπος που κανείς δεν γνώριζε έσερνε αργά τα πόδια του πάνω στον ίδιο δρόμο, μπροστά από την πλατεία. Κανείς δεν ήξερε το γιατί, κανείς δεν ήξερε το πού πήγαινε. Κανείς δεν είχε μπει στον κόπο να ρωτήσει.
Ώσπου μια μέρα, καθώς περνούσε από την πλατεία, ένα παιδί από αυτά που έπαιζαν εκεί, έτρεξε δίπλα του, τον σταμάτησε και τον ρώτησε: "Πού πάτε κύριε; Τί ψάχνετε;"
Τότε εκείνος κοντοστάθηκε και του χαμογέλασε. "Την ελευθερία" απάντησε.
Από τότε κανείς δεν τον ξαναενόχλησε.
Και ο άνθρωπος που κανείς δεν γνώριζε συνέχισε το δρόμο του.
Για πάντα.