Κορίτσια & αγόρια

Τo αγόρι από τη διαφήμιση των Malboro κοίταξε απεγνωσμένα το κορίτσι από τη διαφήμιση του Playboy που καθόταν μπροστά του. Στα μάτια του ζωγραφιζόταν το αδιέξοδο. Απ' ότι φαίνεται, μάλλον ήθελε πολύ να κλάψει, μα δεν μπορούσε. Δεν ήξερε πως. Το κορίτσι από το Playboy από την άλλη, έπαιζε αδιάφορα με τις μπούκλες των ξε - βαμμένων πλατινέ μαλλιών του κοιτώντας το υπερπέραν.

Δυο άδεια τραπέζια πιο δίπλα, ένα αγόρι έκλαιγε με λυγμούς, ίσως ακριβώς επειδή θα 'θελε να ΄ταν το αγόρι από τη διαφήμιση των Malboro. Δεν μπορούσα να καταλάβω σε ποια διαφήμιση θα ταίριαζε εκείνος. Πλησιάζοντας για να καθαρίσω το τασάκι και να κάνω ότι μαζεύω λίγο το τραπέζι του (πολιτική του μαγαζιού, καταλαβαίνετε), μάζεψα πολλά χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα. Ίσως Kleenex λοιπόν.

Απέναντί του, άλλο ένα κορίτσι, έφευγε σχεδόν τρέχοντας εκνευρισμένο καθώς εκείνος έκλαιγε.  "Cosmote ή κάποια άλλη εταιρία κινητής τηλεφωνίας" σκέφτηκα κατευθείαν, μιας και είχε ανταλλάξει πάνω από 50 μηνύματα στα 10 λεπτά που είχε κάτσει στην καφετέρια.

"Τί κρίμα που όλοι αυτοί δεν θα συναντηθούν ποτέ στην ίδια διαφήμιση", σκέφτηκα ξεφυσώντας, ίσως με μια ελάχιστη δόση θλίψης.

Ξαφνικά ο τύπος που ταίριαζε στη διαφήμιση των Malboro έβγαλε ένα πακέτο τσιγάρα από το βαθύ - μπλε Calvin Klein τζιν του και άναψε ένα μόνο και μόνο για να το πετάξει κάτω λίγο αργότερα και να φύγει, μην αντέχοντας άλλο το κορίτσι από το Playboy αλλά και τη δική του ανικανότητα να επιδείξει την μη - αντοχή του. Έσκυψα και το μάζεψα, διώχνοντας και τα τελευταία απομεινάρια αξιοπρέπειας που είχαν καταλάθος ξεχαστεί μέσα μου.

Καθώς ξαναάναβα το σβησμένο Malboro του αγοριού των Malboro, σκέφτηκα μα ατάκα από τα λιγοστά αγγλικά που είχα συγκρατήσει απ' όταν έκανα μεταπτυχιακό στην Αμερική ώστε να μπορώ να επιστρέψω στην Ελλάδα και να σερβίρω αξιοπρεπώς ανθρώπους που δεν είχαν την δική μου τύχη.

"This shit is fucked up, man. Completely fucked up, man", έλεγαν οι φίλοι μου οι Αμερικάνοι σε παρόμοιες περιπτώσεις.