Το βιβλίο των προσώπων

Εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια μπλε παραλληλόγραμμα, στοιβαγμένα σε σειρές και στήλες, άλλα πιο φωτεινά, άλλα πιο σκοτεινά, άλλα αναβοσβηνόμενα, ορθώνονται μέσα στο πηχτό σκοτάδι.

Εμείς καθόμαστε και περιμένουμε με ανυπομονησία, μπροστά από γυάλινες ψυχρές οθόνες,   να φανεί εκείνος ο αριθμός σε κόκκινο φόντο πάνω από τα συννεφάκια. Προσπαθώντας να μεταφράσουμε τον χρόνο που κάνει να εμφανιστεί με αντίδραση, τους χαρακτήρες που σχηματίζουν τα πλήκρτα σε επικοινωνία, το ηλεκτρονικό προσωπάκι σε μορφασμό προσώπου, τα σημεία στίξης με διάθεση και ύφος. 

Φανταζόμαστε αυτό που δεν βλέπουμε επειδή δεν θέλουμε να ξέρουμε.

Ύστερα, οι οθόνες σβήνουν, τα μπλε παραλληλόγραμμα γίνονται ένα με το σκοτάδι και  εμείς ξεσπούμε σε λυγμούς.
Αλλά κανείς  δεν ακούει κανέναν.
Είμαστε μακριά. Πολύ μακριά.