Ο έρωτας είναι

Προχθές, αργά το βράδυ, σ'ένα τοίχο σε σχετικά πολυσύχναστο,  δρόμο, ένας τύπος με κόκκινο φούτερ έγραψε με μαύρο σπρέι την φράση  "Ο έρωτας είναι-".

Ύστερα, κάθησε για λίγο να κάνει ένα τσιγάρο και κοίταξε το έργο του. Φαινόταν σχετικά ικανοποιημένος.

Πολλοί πέρασαν από 'κει όσο κάπνιζε, πολλοί στάθηκαν να δουν τη φρεσκογραμμένη φράση. Άλλοι την κοιτούσαν και χαμογελούσαν, άλλοι την κοιτούσαν με θαυμασμό, αρκετοί ήταν αυτοί που συζήτησαν μεταξύ το βαθύτερο και  ιδιαίτερο νόημα της φράσης αυτού του "φρέσκου καλλιτέχνη του δρόμου".

Πέρασα και 'γω βιαστικά από 'κει και καθώς έριξα μια ματιά στη φράση, απόρησα. Πρόσεξα τη λερωμένη μπλούζα του τύπου που κάπνιζε και κατάλαβα ότι το "έργο" ήταν δικό του.

"Ρε φίλε σόρρυ, αλλά τί σημαίνει ακριβώς αυτή η φράση;" ρώτησα.

"Τίποτα. Απλώς μου τέλειωσε το σπρέι", μου απάντησε εκείνος.

Ύστερα χαμογέλασε και απομακρύνθηκε σφυρίζοντας.