Συμφωνίες

Την Πέπη την γνώρισα πριν κάμποσα χρόνια, δεν θυμάμαι πόσα, μέσω κοινού γνωστού.

Λίγο καιρό μετά βρεθήκαμε στο ίδιο κρεβάτι και λίγο καιρό μετά από αυτό, σταματήσαμε να βρισκόμαστε γενικώς.

Κάποια χρόνια μετά, την ξαναβρήκα στην τύχη σε διακοπές στην Νάξο. Εκείνη μόλις είχε βγει από έναν αποτυχημένο γάμο, εγώ δεν είχα μπει καν σε γάμο -γεγονός που δεν παρέλειπε να μου υπενθυμίζει η μητέρα μου- και κάπως έτσι ξαναρχίσαμε να μιλάμε και να ξαναβρισκόμαστε.

Ο καιρός περνούσε, "δεν παντρευόμαστε;" λέμε. Ε, και παντρευτήκαμε.

Κάναμε δύο παιδιά, ένα γιο και μια κόρη. Υγιέστατα, μην τα ματιάσω, και καλά παιδιά πάνω απ'όλα, αυτό είναι το σημαντικό, "καλό να 'ναι και ό,τι θέλει να 'ναι" που λέει και η μητέρα μου.

Ο γιος μου εδώ και έξι χρόνια προσπαθεί να τελειώσει τη σχολή του, έκανε και το στρατιωτικό του ενδιάμεσα και άργησε λίγο, τώρα έχει πιάσει και μια δουλειά, σε ένα από αυτά τα καινούρια τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, ντάξει δεν παίρνει και πολλά, αλλά κάτι είναι και αυτό, έτσι που 'ναι η κατάσταση, και πάλι καλά να λέμε.

Η κόρη μου έδωσε Πανελλήνιες τώρα, τελείωσε προχθές, καλά τα πήγε, εκτός από τα Αρχαία, τους βάλανε πολύ δύσκολα λέει, δεν ξέρει ακόμη πού θέλει να περάσει, να δούμε τα μόρια πρώτα και βλέπουμε, της είπα να βάλει πολλές σχολές στο μηχανογραφικό, που θα πάει, κάπου θα μπει και αυτή, που θα πάει.

Η γυναίκα μου στο σπίτι, δουλειές του σπιτιού, τι να σας λέω τώρα, τα ξέρετε πως είναι αυτά.

Και εγώ;

Εγώ καλά, τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι αν θα βγω στη σύνταξη, κάτι περίεργα ακούγονται και δεν ξέρω αν είναι καλό να βγεις ή να μη βγεις, ρωτάω και γνωστούς να δω τι θα κάνουν και αυτοί, θα δούμε, κάτι μου είπαν ότι σκέφτονται να κάνουν και κάτι περικοπές στην ασφαλιστική που δουλεύω, κάτι για μείωση μισθών, ίσως και κάποιες απολύσεις, δεν ξέρω, θα δούμε, ελπίζω πάντως να τα βρούμε σύντομα με τους εταίρους, δεν είναι να παίζουμε με την οικονομία της χώρας αυτή την περίοδο.