Σούπερ - Ήρωες

Ο μικρός Κωστάκης ήταν - δεν ήταν τεσσάρων χρονών. Και ως μικρό παιδί, είχε πολλά, πάρα πολλά παιχνίδια. Αλλά το αγαπημένο του ήταν ένα συγκεκριμένο: μια κούκλα Superman. Από τότε που του την είχε κάνει δώρο ο πατέρας του (σε κάποια γενέθλια ή γιορτή του) ο Κωστάκης είχε παρατήσει όλα υπόλοιπα παιχνίδια του και περνούσε την ώρα του αποκλειστικά με αυτή.

Ω, πόσο του άρεσε εκείνη η κούκλα Superman! Του άρεσε να την αρπάζει, να τρέχει γύρω - γύρω σε όλο το σπίτι και να καμώνεται ότι πετάει. Φαντασιωνόταν ότι η κούκλα ήταν ο αληθινός Superman που πετούσε, ότι εκείνος ήταν ο Superman που πετούσε ολόγυρα. 

Άλλες φορές έπιανε την κούκλα και έστηνε τα χέρια της και τα πόδια της ώστε να βρίσκεται "σε θέση μάχης". Και σχεδίαζε μάχες ολόκληρες με εχθρούς φανταστικούς. Μάχες σπουδαίες, τεράστιες, με εχθρούς τρομερούς. Και παρά την τεράστια δυσκολία και τα εμπόδια που αντιμετώπιζε κάθε φορά, η κούκλα που ήταν ο Superman, πάντοτε κατάφερνε να νικάει. Πάντοτε εκείνος που κατάφερνε να κερδίζει ήταν ο ίδιος, που ήταν ο Superman.

Έτσι περνούσε ο μικρός Κωστάκης ώρες ολόκληρες από τη ζωή του. Και όταν πια κουραζόταν από το παιχνίδι, έπαιρνε αγκαλιά την κούκλα του και κοιμόταν.

Και στον ύπνο του συνέχιζε να ονειρεύεται ότι ήταν ο Superman, ο Superman που πετούσε παντού και νικούσε κάθε του εχθρό. O Superman, εκείνος ο φοβερός ήρωας.


Κάπως έτσι, να κοιμάται κουρασμένος με την κούκλα του αγκαλιά, έβλεπε κάθε μέρα τον Κωστάκη ο πατέρας του. Γιατί ο πατέρας του Κωστάκη γυρνούσε στο σπίτι πάντα αργά το βράδυ: έκανε δυό και τρεις δουλειές, για να μπορεί ο Κωστάκης να έχει την κούκλα Superman και τόσα άλλα παιχνίδια.