Ένας καθημερινός διάλογος

"Τί θα γίνει με μας;"

"Δεν ξέρω", απάντησα με σχετικά αδιάφορο ύφος.

"Δεν αντέχω άλλο..."

"Και τί μπορώ να κάνω εγώ γι'αυτό;"

"Τα ξέρω όλα ξέρεις...Για την Λουίζα, για το παιδί, όλα..."

"Εκείνη η πουτάνα η Μαρία στα 'πε ε; Το ήξερα ότι δεν ήταν άτομο εμπιστοσύνης αυτή η καριόλα!"

"Δεν αντέχω, άλλο...Σ'αγαπώ..."

Έμεινα σιωπηλός, ως ένδειξη ανωτερότητας. Μπορεί να φαίνομαι κακός, αλλά κάτι τέτοιες σπάνιες που εγώ ήμουν από πάνω και αυτή από κάτω τις απολάμβανα και με το παραπάνω.


"Πες μου ότι με αγαπάς και συ..."


"Τί να σου πω; Η αλήθεια είναι ότι δεν μ'αρέσει να δεσμεύομαι. Δεν ξέρω αν σ'αγαπώ. Δεν είμαι σίγουρος" είπα διατηρώντας την "κυριαρχία" μου στο "παιχνίδι" λίγο παραπάνω.


"...Διαλέγεις ΥΦΑΝΤΗΣ, διαλέγεις ποιότητα. Τώρα, και με 30% λιγότερα λιπαρά",

απάντησε η τηλεόραση μου μόλις το είχε γυρίσει σε διαφημίσεις.

Comments

Post a Comment