Άσχημη προσέγγιση

-Και που λες, εκεί που έχω φτιάξει κατάσταση και έχω βάλει το γκομενάκι στα τέσσερα και είμαι έτοιμος να τα δώσω όλα...
-Ποιά λες ρε μαλάκα; Τη Τζένη;
-Όχι ρε μαλάκα, τη  Νταίζη λέω.
-Α ναι, ναι, μου 'χες πει. Ο κώλος καλός;
-Γάμησέ τα...Και που λες εκεί που είμαι έτοιμος να της ξηγηθώ, χτυπάει το τηλέφωνο. Γάμησέ τα. Και να με βλέπεις με το ένα χέρι να βουτάω τη Νταίζη με το άλλο να κλείνω το κινητό και...
-Και, και;
-Ξαναχτυπάει το γαμιόλι! Μια δυο,τρεις, πέντε...Ώσπου στο τέλος παρατάω τη Νταίζη και το σηκώνω. Και ποιός λες να είναι;
-Ποιός;
-Η Μαίρη!
-Η γυναίκα σου η Μαίρη;
-Ναι ρε μαλάκα, αυτή η Μαίρη, η γυναίκα μου να πούμε. "Και τί κάνεις αγάπη μου, και είσαι σπίτι, και εγώ είμαι στη δουλειά, και θα αργήσω λίγο" και να μου σκοτίζει να παπάρια έτσι για κανά πεντάλεπτο. Εν τω μεταξύ η άλλη να έχει ξενερώσει.  Και την πιάνω εγώ από την αρχή, και να ΄μαστε πάλι εκεί που είχαμε σταματήσει.
-Ωραίος...
-Ναι, ωραίος, αλλά εκεί που ήμουν έτοιμος να της βγω από απέναντι ξαναχτυπάει το γαμήδι το τηλέφωνο...και ποιός λες να είναι;
-Ποιός;
-Η Μαρία.
-Μαρία; Ποιά Μαρία ρε μαλάκα;
-Άλλη αυτή, καινούρια."Και τι κάνεις αγάπη μου, και πού είσαι, και μου 'χεις λείψει, και το μουνί μου σε ζητάει" και τέτοια.  Και να μου πιάνει την πάρλα για κανά πεντάλεπτο και να πρέπει να ξαναγίνω μετά εγώ ταύρος. Και πιάνω την Νταίζη γλυκά γλυκά, και από δω και από 'κει, και την ξαναβάζω κάτω και εκεί που είμαι έτοιμος να της δείξω τι θα πει Μπάμπης, χτυπάει η ρουφιάνα η πόρτα.
-Η εξώπορτα;
-Ποιά εξώπορτα; Η πόρτα του δωματίου μου ρε μαλάκα! Και ακούγεται η φωνή του Μιχαλάκη "Μπαμπά, μπαμπά, τσίσα μου!" και να κλαίει ο Μιχαλάκης. Και να προσπαθώ εγώ να τον παρηγορήσω από μέσα ενώ κρατάω την άλλη στο κρεβάτι , αλλά αυτός τίποτα. Έτοιμος να μπει μέσα ήταν. Οπότε βγαίνω εγώ έξω, ανεβαίνει η ταρίφα στο μεταξύ, και τον πιάνω τον Μιχαλάκη, τον βάζω στο γιο - γιο, τον ξεσκατίζω, τον πλένω, τον βάζω στο κρεβάτι, του λέω και δυο τρεις μαλακίες και κομπλέ. Ένα εικοσάλεπτο πήγε όμως όλη η ιστορία.
-Ω ρε μαλάκα...
-Γάμησέ τα. Και να ΄ναι η πουτάνα μέσα, σχεδόν εκνευρισμένη με βλέμμα "άντε αγόρι μου, θα τελειώνουμε καμιά φορά" και να βουτάω εγώ στο κρεβάτι έτοιμος για όλα, και εκεί που είμαι έτοιμος να το λήξω το ημίχρονο, τί ακούω;
-Τί ρε μαλάκα, τί;
-Τη φωνή της πεθεράς μου ρε μαλάκα! Αν έχεις το θεό σου; Οκτώ η ώρα και  η γεροξεκούτα ξύπνια! Μια φορά είπα και γω να γαμήσω στο σπίτι μου σαν άνθρωπος και να 'ναι ξύπνια η γεροκαριόλα ρε μαλάκα! "Χαράλαμπε, Χαράλαμπε, τα φάρμακά μου! Χαράλαμπε!" φώναζε η πουτάνα συνέχεια. Αλλά εκνευρίζομαι και 'γω, "δεν πάτε στο διάολο όλοι σας" σκέφτομαι και την αγνοώ. "Κάτι αναπνευστικά έχει, δεν πα 'να πεθάνει" είπα από μέσα μου και προσηλώθηκα στο στόχο μου. Ανέβηκα στο κρεβάτι, αναψοκοκκινισμένος πλέον, δεν είχα χρήματα και για πολλά - πολλά, την γυρίζω ανάσκελα και εκεί που είμαι έτοιμος να το βάλω το ρημάδι το γκολ επιτέλους, τι να δω;
-Τί να δεις;
-Εκεί ρε μαλάκα, στο στρινγκ της Νταίζης ρε μαλάκα, κάτι φούσκωνε ρε μαλάκα! Κάτι κρεμόταν ρε μαλάκα!
-Όχι ρε μαλάκα, μην μου πεις...
-Ναι ρε μαλάκα...
-Όχι ρε μαλάκα, πήγαν να σου πουλήσουν τραβέλι ρε μαλάκα;
-Ναι ρε μαλάκα! Κανονική τους ζήτησα εγώ ρε μαλάκα, δεν τους είπα ότι είμαι κανάς ανώμαλος ρε μαλάκα και πήγαν να μου ξηγηθούν έτσι ρε μαλάκα! Και αυτή, μιλιά, ε!
-Όχι ρε μαλάκα, για δες κάτι πούστηδες που υπάρχουν...