Βόλτα

Δρόμος. Αμάξι. Περνάει. Ταχύτητα. Οδηγός. Δεν κοιτάζει πίσω. Σίγουρος. Αποφασισμένος. Ή και αναποφάσιστος. Δεν μπορεί. Να κοιτάξει πίσω. Είναι μονόδρομος. Απέναντι. Σουβλατζίδικο. Η μηχανή που κόβει γύρο, κόβει γύρο. "Δύο πίτα απ' όλα!". "Ή μάλλον...". Ο πελάτης. Κάτι δεν θέλει.  "Ή μάλλον άσ'το, απ' όλα..". Δεν ξέρει. Τί δε θέλει. Ο γύρος κόβεται. Τηλεφώνημα. "Ναι, μωράκι μου, ναι...". "Όχι, δεν ξέρω αν...". "Ναι, και μένα μου λείπεις...". Σκύλος. Γαύγιζει στο γύρο. Κυρία. Κρατάει τον σκύλο. Σφίγγει το λουρί. Ο σκύλος. Δεν θα φάει γύρο. Όχι σε αυτή τη ζωή. Ο άντρας κλείνει το τηλέφωνο και πιάνει. Τη γυναίκα δίπλα.  Κρατιούνται. Αγκαλιά. Σφιχτά. Ζευγάρι. Περπατάνε. Αργά. Φεύγουν. Αργά. Εμποδίζουν. Την κυκλοφορία. Εμποδίζουν. Τον χρόνο. Πρόσωπα. Ευτυχισμένα. Σχεδόν. Τηλεφωνικός θάλαμος. "Ναι, μήπως ξέρετε...". Στην άλλη γραμμή. Φαντάζομαι. Μια. Κυρία. Γύρω στα σαρανταπέντε. Δίνει πληροφορίες. Χρόνια. Σκέφτεται. "Όχι, δεν ξέρω". "Όχι, δεν μπορώ να ξέρω". "Ποιος μπορεί να ξέρει;". Αναρωτιέται. Δεν ξέρει. Επιστροφή. Πεζοδρόμιο. Κόσμος. Περνάει. Βιάζεται. Πάντα. Προχωράει. Παντού. Δεν ξέρει. Ποτέ. Σπρώχνει. Ζευγάρι. Εμποδίζει. Δεν ξέρει. Ούτε αυτός, ούτε αυτή. Περίπτερο. Κάποιος. Κοιτάει. Το περίπτερο. Ψάχνει. Αναρωτιέται. Εντοπίζει. Πάει να το πιάσει. Αμφιβάλλει. Μαζεύεται. Ξανακοιτάει. Ξανααναρωτιέται. Δίπλα. Παγκάκι. Άντρας. Γυναίκα. Κάθονται. Σε απόσταση. Εκείνος. Την κοιτάει. Εκείνη. Τον κοιτάει. Εκείνος. Χαμογελάει. Εκείνη. Χαμογελάει. Εκείνος. Μιλάει. "Ξέρεις, είμαι μόνος..."Εκείνη. Σιωπή. Εκείνος. Αμηχανία. Εκείνη.  Μαζεύει. Την τσάντα της. Σηκώνεται. Μιλάει. "Ε, ξέρεις... Πρέπει να φύγω. Γεια σου.". Εκείνος. Χαμογελάει. Πιέζεται. Μιλάει. "Καληνύχτα". Εκείνη. Απομακρύνεται. Τη φαντάζομαι. Σκέφτεται. "Και εγώ τι να κάνω που είσαι μόνος;". Περπατάει. Γρήγορα. Χάνεται. Εγώ. Στέκομαι απέναντι από το παγκάκι. Κοιτάω. Εκείνον. Εκείνος. Με κοιτάει. Χαμογελάει. Εγώ. Χαμογελάω. Τον φαντάζομαι. Σκέφτεται. "Μήπως ξέρεις...". Αμηχανία. Γυρνάω. Αλλού. Κοιτάω. Τα αστέρια. Είναι πολλά. Σκέφτομαι. Το παιδί στο βιβλίο. Τα μετρούσε. Άραγε βρήκε πόσα είναι; Φεύγω. Σκέφτομαι. "Όχι, δεν ξέρω...". "Ποιός μπορεί να ξέρει;"