Καριέρα

Μήλο δαγκωμένο,
ένδειξη μιας κάποιας υγιεινής διατροφής,
σκουπισμένο λίγο πριν,
στο τέλεια εναρμονισμένο χρωματικά, πλήρως εφαμοστό και λεπτομερώς σιδερωμένο συνολάκι,
τυχαίες σκέψεις που μόλις γεννήθηκαν πέθαναν,
και ελαφριά νωχελική μετακίνηση της δερμάτινης ασορτί τσάντας,
καθώς  στεκόταν στις κυλιόμενες,
μεταφέροντας συνεχώς το βάρος της,
από το ένα γυαλιστερό της τακούνι στο άλλο.

Μαλλιά εβένινα ,ολόϊσια,
πιασμένα επιμελώς σε πλεχτή κοτσίδα,
περιποιημένα με τις κατάλληλες κρέμες,
μα πρόσωπο κουρασμένο,
από δέκα ώρες εργασίας,
κάποιες ώρες μετακίνησης,
12 χρόνια σχολείου,
3 χρόνια bachelor,
2 χρόνια master.
6 + 6 μήνες πρακτική,
3 χρόνια PHD,
και δυο ψευδώς δηλωμένα χρόνια προϋπηρεσίας
-καταλαβαίνετε βέβαια πως είναι αυτά-
που όμως κρυβόταν επιτυχώς από το φροντισμένο μέηκ απ.

Κάποια αρμοδιότητα σε κάποια εταιρεία,
κάποιο όνειρο χρόνων που έμενε να εκπληρωθεί,
και θυσίες, πολλές θυσίες,
timelines, deadlines, drafts, pms και άλλες ξένες λέξεις,
με ταυτόχρονη ανάγνωση και τυχαίες απαντήσεις,
στις δεκάδες ερωτικές προτάσεις που αναβόσβηναν
στην οθόνη του κινητού της,
ο έρωτας βλέπετε δεν προβλεπόταν
στο τρέχον project plan.

Οι πόρτες του συρμού άνοιξαν,
κι εκείνη περπάτησε αργά,
αγανακτώντας για την αγενή συμπεριφορά των συνεπιβατών της,
στο Μετρό και στη ζωή.

Φήμες έλεγαν πως κάπως, κάποτε,
είχε πληγωθεί,
ίσως γιαυτό πού και πού -σπάνια- πετούσε κάποια τούφα απ'τα μαλλιά της,

μα, εκείνη,
πάντα, μα πάντα,
φρόντιζε,
να την συμμαζέψει αμέσως.


Comments