Ανήμερα Εφήμερα

Είναι εντυπωσιακό,
πως ο μεταβολισμός, δίνει την άνιση και φοβερή μάχη με τον χρόνο και το χρόνο,
υπερνικώντας κάθε όγκο και είδος τροφής,
έως ώτου,
ξαφνικά και εντελώς απροειδοποίητα,
κάθε γραμμάριο τροφής δύο παραπανίσια κιλά σημαίνει,
και τα 70 γίνουν 75,80,100,
με την ταχύτητα που ξεστομίζονται οι αριθμοί στο παιδικό κρυφτό.

Είναι εντυπωσιακό,
πως το άλλοτε αψεγάδιαστο πρόσωπο του πιο όμορφου κοριτσιού του σχολείου ρυτίδες το χαράξαν,
και πως εκείνος με την πιο πλούσια χαίτη και την τελευταία του τρίχα με θρήνο αποχαιρέτησε.

Είναι εντυπωσιακό,
πως οι ανεστίαστες φωτογραφίες του '80 με τον καμμένο ουρανό και τις δαχτυλιές στις άκρες μεταμορφώθηκαν,
σε ψηφιακές υψηλής ευκρίνειας με φίλτρα που αποκρύπτουν, την παραμικρή ατέλεια και κάθε συναίσθημα-

εως ώτου,
εμφανιστούν τα κιλά, οι ρυτίδες,
και καταρρεύσουν τα   likes   και οι φιλοφρονήσεις που ανταλλάξαμε,
σε όλα τα μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας.

Η διάλυση του εφήμερου,
η απρόσμενη θραύση του γυάλινου μας κόσμου,
η καταστροφή του προσωπικού μας μικροκόσμου,
θα αποκαλύψει,
τη γυμνή πραγματικότητα,
που δε διαφέρει από εκείνη την ασπρόμαυρων ταινιών του '50,
με μόνη πιθανή διαφορά,
την έλλειψη συναισθημάτων.

Και τότε,  οι πρωταγωνιστές των φωτογραφιών του '80,
οι χρυσές καδένες,  οι καμπάνες και οι αφάνες,
εκείνοι που κάποτε κατηγορήσαμε ως "κιτς",
 μιας και δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τα υπερσύγχρονα μας φίλτρα,  τις  μοριακές κουζίνες και τις ψευδοχλιδάτες μας διακοπές,
θα μας κουνήσουν επικριτικά το δάχτυλο,
και θα αναρωτηθούν ποια ήταν η δική μας κληρονομιά ή τα σπουδαία επιτεύγματά μας.

Και εμείς,
γερασμένοι και απογοητευμένοι,
μάλλον,  πλέον, "κιτς",
δεν θα έχουμε τίποτα να τους παρουσιάσουμε,
εκτός, ίσως,
από δύο ξεφτισμένα likes.






Comments