Ένα καφέ - μπαρ που το λέγαν Desire

Σε μια  ξεχασμένη γωνιά της χώρας, υπήρχε ένα μικρό καφέ - μπαρ που το λέγαν "Desire".
Οι πιο ηλικιωμένοι της γειτονιάς το φωνάζαν "Nτεζιρέ".
Στο καφέ - μπαρ Desire, οι συνταξιούχοι περνούσαν το χρόνο τους μέχρι οι τράπεζες να ανοίξουν,
μιας και με στις νέες τεχνολογίες ποτέ τους δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν.
Οι πληγωμένοι έπνιγαν τον πόνο τους σε κάποιο φτηνό ουίσκυ χωρίς πάγο.
Στο καφέ - μπαρ Desire, άστατοι εργένηδες μα και καθόλα έντιμοι οικογενειάρχες αναζητούσαν τον εφήμερο έρωτα στο πρόσωπο κάποιας απογοητευμένης γυναίκας.
Οι εργαζόμενες ίσως έπρεπε να προσφέρουν κάτι παραπάνω από τις ικανότητές τους στο σερβίρισμα, αν χρειαζόταν,σύμφωνα πάντοτε με τα λόγια του αφεντικού.

Σε μια  ξεχασμένη γωνιά της χώρας, υπήρχε ένα μικρό καφέ - μπαρ που το λέγαν "Desire".
Οι πιο ηλικιωμένοι το φωνάζαν "Nτεζιρέ".
Και κάπως έτσι, μια έννοια που κυνηγάμε σε όλη μας τη ζωή, μεταμορφώθηκε σε μια Τουρκάλα γυναίκα.

Τόπος συνάντησης πολιτισμών, στ'αλήθεια.