Ληγμένες κάρτες

Ληγμένες κάρτες,
ληγμένες επιθυμίες,
σ'αυτά τα καινούρια ακυρωτικά.

Νέες τεχνολογίες,
νέες προσδοκίες,
ηλικιωμένων προσπάθειες,

εδώ και δεκαετίες μάταιες,
σκιές του παρελθόντος, άκαιρες.

"Η κάρτα έχει λήξει",
η ανέκφραστη φωνή του άψυχου μετάλλου,
ακούγεται ξανά και ξανά,
"το υπόλοιπό σας τέλειωσε",

"μαζί με την ελπίδα",
συμπληρώνω νοητά.

Και η επανάληψη - μήτηρ πάσης μαθήσεως-
το αποτέλεσμα της απέλπιδος αναζητήσεως
η ολική άρνηση του καινούριου κόσμου
των αυτόματων μηχανημάτων,
των προκαθορισμένων βημάτων,
των κανόνων ορατών και αοράτων,
της έλλειψης συναισθημάτων.

Η συντριβή του κόσμου των ανθρώπων,
και η αυγή της νέας πραγματικότητος των ρομπότ είναι κοντά,
θα έλεγε κάποιος με βαθιά απογοήτευση στην καρδιά,
μα, όχι,
όσο υπάρχει η αντίσταση  εκ των ενόντων,

όσο υπάρχουν άνθρωποι που θα χτυπάνε, 

ληγμένες κάρτες.