Ιστορία που δεν διαρκεί πολύ

"H ιστορία διαρκεί πολύ", είχε πει κάποτε κάποιος γνωστός.

Εκείνος το είχε διαβάσει, δεν θυμόταν που, αλλά το χρησιμοποιούσε συχνά πυκνά, ιδιαίτερα όταν ήθελε να εντυπωσιάσει κάποια από εκείνες που του κινούσαν το ενδιαφέρον.

Μέσα στη θολωμένη ατμόσφαιρα, μετά από τα πολλά τζιν τόνικ, τις βότκες του χειμώνα, τα ούζα του καλοκαιριού, στις μεθυσμένες  μεταμεσονύχτιες συζητήσεις των φοιτητικών χρόνων, στις ζαλισμένες συζητήσεις με εκείνες, είχε όντως την αίσθηση, την βεβαιότητα ότι η ιστορία διαρκούσε πολύ. Ότι η ζωή διαρκούσε πολύ. Το αλκόολ έκανε την στιγμή να διαστέλλεται και την βεβαιότητα της διατήρησης της παντελούς έλλειψης ευθυνών να τείνει στο άπειρο.

"Ο χρόνος είναι σχετικός", είχε πει κάποτε άλλοτε, κάποιος άλλος γνωστός.

Όμως τα σχετικά χρόνια πέρασαν.

Η αναζήτηση αυτής που εκείνος αποκαλούσε "Η Απόλυτη Γυναίκα", μιας τέτοιας γυναίκας τόσο ιδανικής, η κατάκτηση της οποίας και μόνο θα ήταν αρκετή ώστε να αποδιδόταν νόημα σε μια ζωή άνευ νοήματος, να εκτοξεύσει μία πλήρως πεπερασμένη και θνητή συνείδηση στην αιωνιότητα, άρχισε να μοιάζει άσκοπη.

Η μία μοναδική άσπρη τρίχα, συνοδεύτηκε από δύο τρεις και ύστερα αμέτρητες, χάνοντας τη μοναδική της αξία.

Η μοναδική γυναίκα συνοδεύτηκε από άλλες μοναδικές γυναίκες. Το μοναδικό φιλί το ίδιο. Το μοναδικό κρεβάτι, φαγητό, διακοπές, φίλος, ύπνος έχασαν την μοναδικότητά τους.

Οι φίλοι του άρχισαν να χάνονται. Άλλοι λόγω απόστασης, άλλοι λόγω αρρώστιας, άλλοι λόγω τροχαίων, άλλοι λόγω φυσικών αίτιων.

Η βεβαιότητα είχε αρχίσει να μοιάζει αβέβαιη.

Και τώρα, τόσα σχετικά  χρόνια μέτα, εκείνος βρισκόταν, ανήμπορος πια, στο κρεβάτι του.
Εκείνη, μία μοναδική, καθισμένη σε μια καρέκλα δίπλα του, του έσφιγγε το χέρι.

Εκείνος την παρατήρησε, εξαντλώντας όλη του τη δύναμη για να κρατήσει τα βλέφαρά του ανοιχτά. Το πρόσωπό της, αναλλοίωτο στη μνήμη του, ήταν όμορφο όσο την πρώτη μέρα που γνωρίστηκαν, αλλά και πιο όμορφο ταυτόχρονα.

Εκείνη του χαμογέλασε. O χρόνος έμοιασε πιο σχετικός από ποτέ. Τα δευτερόλεπτα του χαμόγελού της του φάνηκαν χρόνια, και χρόνια της κοινής τους ζωής δευτερόλεπτα.

Και τότε, το συνειδητοποίησε.

Δεν υπήρχε απόλυτη γυναίκα. Δεν υπήρχε απόλυτη αλήθεια.  Η ιστορία δεν διαρκούσε πολύ. Η ζωή δεν διαρκούσε πολύ. Αλλά και διαρκούσε πολύ ταυτόχρονα.

Με τη σκέψη αυτή, έκλεισε τα μάτια του. Για να κοιμηθεί ή για να χαθεί για πάντα, αφήνοντας τους αναγνώστες να αποφασίσουν το τέλος ετούτης της ιστορίας που δεν διήρκησε πολύ.