Ρουλέτα

Μπήκε στο καζίνο, με το περπάτημα εκείνου που είχε χρόνια εμπειρία στο χώρο, κι ας ήταν η πρώτη φορά που έμπαινε σε καζίνο.
Μ' ένα κουστούμι νοικιασμένο, αλλά φορώντας το λες και ήταν ραμένο αποκλειστικά για αυτόν.
Έφτασε στο τραπέζι και την κάρφωσε με το βλέμμα του, σαν ίσος προς ίσο.
Εκείνη, γεμάτη λούσα και λαμπερά κοσμήματα, μια ζωή μεγαλωμένη στην πολυτέλεια, εντυπωσιάστηκε με το θράσος του.
Έπαιξε τις μάρκες της στα δάχτυλά της και σκόρπισε δυο - τρεις σε διάφορους αριθμούς και χρώματα.
Εκείνος πόνταρε όλες τις μάρκες του στο 13 μαύρο με θόρυβο.
Εκείνη του χαμογέλασε.
"Θα νικήσω", της ψιθύρισε.
"Πολύ σίγουρος δεν είσαι;", του απάντησε ψιθυριστά.
"Στην ρουλέτα της ζωής, χρειάζεται να ρισκάρεις. Και εγώ μπορώ. Εσύ;" τη ρώτησε και έφυγε, εντυπωσιακά, όπως είχε έρθει, χωρίς καν να μείνει να κοιτάξει το αποτέλεσμα της ρουλέτας.


Αντί για την έκρηξη που συμπληρώνει συνήθως τις σκηνές στις ταινίες, μια φράση διέκοψε την ονειροπώλησή του:
"Καλησπέρα. Ελπίζω να μην περίμενες πολύ.".

Πέταξε το τσιγάρο του κάτω, γύρισε και κοίταξε την γυναίκα που μόλις του είχε μιλήσει.
Ήταν όμορφη, και φορούσε λαμπερά κοσμήματα.

"Όχι,όχι. Πάμε;", της είπε και της έδειξε τον δρόμο προς το μπαρ που συνήθιζε να πηγαίνει στο πρώτο ραντεβού.

Θα τα πόνταρε όλα στο 13 μαύρο.
Εκείνος μπορούσε να ρισκάρει.