Χωρίς Μέτρο

(Ο στίχος του ποιήματος είναι ελεύθερος)

Για όλα εκείνα τα έντονα βλέμματα που κάποτε παράπεσαν και χάθηκαν για πάντα.

Για εκείνα τα συνεπαρμένα μηνύματα που έμειναν στο "διαβάστηκε" και δεν συνέχισαν στο "γράφτηκε".

Για εκείνο το πλατύ χαμόγελο που κάποτε αντίκρυσες από κοντά μα τώρα βρίσκεται μοναχά σε μια φωτογραφία.

Για όλα όσα δεν κάναμε επειδή δεν θέλαμε
επειδή δεν μπορούσαμε,
ή επειδή δειλιάσαμε.

Και για όλα όσα κάναμε
και ας μην το θέλαμε.

Για εκείνα τα "ναι" που μεταμορφώθηκαν σε "όχι"
και για εκείνα τα "όχι" που μεταμορφώθηκαν σε "ναι",

ακούστε το καλά:

"Η απώλεια δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ζύγι με το κέρδος.
Η απώλεια είναι απώλεια.
Σημαίνει ότι κάτι έχασες".


Αλίμονο σε όσους δεν το καταλαβαίνουν.
Αλίμονο στον κόσμο που μας έκανε έτσι.




*Αφιερωμένο στον Φώτη Κουβέλη*