Έρωτας στα χρόνια της κρίσης

Ποδοβολητό.  Θόρυβος. Ένα πλοίο και ένα αεροπλάνο φεύγουν. Eσύ είσαι που μεταναστεύεις; Για έναν άλλο προορισμό;  Για μια άλλη πατρίδα; Για μια άλλη ζωή;

Υπάρχει άλλη ζωή; Ο χριστιανισμός καταρρέει, όμως η Εκκλησία διατηρεί το αφορολόγητο.

Θυμάμαι.
Κρότου - λάμψης στην Πανεπιστημίου. Οι τουρίστες διώχνονται από το κέντρο με σφοδρή επίπτωση στην εθνική μας οικονομία. Τα θραύσματα των ονείρων μου διασκορπίζονται μαζί με αυτά της φωνής σου. "Βοήθεια!" φώναξες. Άπλωσα το χέρι μου να σε πιάσω, μα το παρατήρησα έκπλητος να λιώνει μπροστά στα μάτια μου. Ήμουν αδύναμος. Εκείνο πρωί δεν είχα φάει. Όπως και τόσα πρωινά τότε.

Η άσφαλτος βούλιαξε κάτω από τα πόδια μας, ανάμνηση της μεγάλης κομπίνας που είχε παιχτεί με τα δημόσια έργα. 

Κάποια στιγμή μου πρότεινες να πάμε για ένα ποτό. Έχωσα το χέρι στην τσέπη μου και έβγαλα δυο - τρία ευρώ. Τα νομίσματα έλαμψαν το φως, όπως και τα μάτια σου. "Ευτυχώς που ακόμη δεν έχουμε επιλέξει την εθνική απομόνωση και μπορούμε να απολαμβάνουμε διαπολιτισμικά προϊόντα, όπως ντακίρι και μαρτίνι" σκέφτηκα.

Εσύ παρήγγειλες ένα milkshake. Ρώτησα τον μπάρμαν αν το αφεντικό επέλεγε γάλα από το καλό ράφι. "Ιδέα δεν έχω" μου είπε. Εσύ ύστερα μου είπες πως ήλπιζες να επιλέγει από το κακό, μπας και πλήρωνε τον μπάρμαν κάπως περισσότερο. Ύστερα χάθηκες. 

Σε ξαναβρήκα να προσπαθείς να πηδήξεις πιο ψηλά από μια κλούβα και μια σιδερόφρακτη διμοιρία ΜΑΤ, για να με χαιρετίσεις. Εκείνοι στέκονταν αγέρωχοι. Ευθυτενείς. Ακλόνητοι. Με την προσμονή και τον επαγγελματισμό που αρμόζει σ' ένα 500ευρο παραπάνω. 

Ύστερα, κι άλλος κρότος. Σύγκρουση. Πανικός. Σε πήρα στην αγκαλιά μου. Ένα ειδικά εκπαιδευμένο συνεργείο καθαρισμού, εξαφάνισε τις κηλίδες αίματος από την ελληνική σημαία που στέκεται στην κορυφή της Βουλής. Την άφησαν να κυματίζει περήφανη, σύμβολο Δημοκρατίας, καθώς νομοθέτες τρομοκρατούσαν και τρομοκράτες νομοθετούσαν, και καθώς άλλο ένα συνεργείο ξεκολλούσε τις τσίχλες από την πλατεία Συντάγματος κατόπιν εντολής ιδιώτη ευεργέτη. 

Ελπίζω να μην έφυγες. Και να σε δω ξανά στο δρόμο. Αν οι μπάχαλοι αφήσουν κανά πλακάκι στη θέση του.

Οι εργολάβοι έχουν καταστρέψει τούτο τον τόπο.