Η ωραία Αίγινα

Στην ωραία Αίγινα αντρώθηκα.

Εκείνη την λέγανε Σούλα. Μελαχροινή, μαυρομάτα με καμπύλες γενναιόδωρα δοσμένες από τη μητέρα της σίγουρα (γιατί ο πατέρας αμφιβάλλουμε για το ποιος ήταν). Η Σούλα ήταν η "ψημένη" χωριάτισσα, και εγώ ο και καλά "άπειρος έφηβος με το κορμί λαμπάδα" που της κιάλαρε.
 Είχαμε βρεθεί αρκετές φορές με τη Σούλα. Και τί δεν είχαμε κάνει μαζί.

Κάμποσα χρόνια αργότερα, κάτι τα χρέη, κάτι τα προβλήματα με την άδεια, η "ωραία Αίγινα" έκλεισε.
Η τσατσά, απ' ότι λέγεται, αγόρασε ένα περίπτερο εκεί κοντά. Η Σούλα, από την άλλη, άρχισε να δίνει κώλο στην Ομόνοια για να βγάλει το μεροκάματο.

Και ούτε χωριάτισσα, ούτε ρόλοι, ούτε τίποτα. Κώλο, έτσι απλά. Για λίγα φράγκα.

Και ήταν ωραίο το Σουλάκι, ρε γαμώτο...