Σ' ένα μπαρ στην Αθήνα

"Ώρες ώρες νομίζω πως έχω βγει από κάποιο διήγημα του Σαμαράκη", είπε ο Κώστας βαριανασαίνοντας και ήπιε μια τεράστια γουλιά από το ποτό του.

"Ξέρεις, η ζωή δεν είναι ταινία", του είπε ο άγνωστος που καθόταν δίπλα του.

"Ε;," έκανε ο Κώστας ξαφνιασμένος, μιας και ο μόνος στον οποίο απευθυνόταν η προηγούμενη φράση του ήταν ο εαυτός του.

"Τώρα νιώθεις ένα μείγμα χαρακτήρων του Σαμαράκη, ίσως Βίκτωρα του Κυριαζή, κάτι από
Χαραλαμπίδη και μια δόση από Trainspotting, έτσι;"

"Παρακαλώ;"

"Τραγικός ήρωας, απόκληρος της κοινωνίας, πλην όμως ρομαντικός αλήτης που κανείς δεν τον καταλαβαίνει πραγματικά, που και που κάνει και καμιά φούντα, και όλο και κάπου θα πετύχει και καμιά γκόμενα, ε; Και άμα παίξει και κανά ξύλο, έχει καλώς, η αδρεναλίνη θα του θυμίσει πως είναι ζωντανός".

"Σε μένα μιλάτε κύριε;", είπε ο Κώστας που είχε κάπως αρχίσει να δυσανασχετεί με την υπεβρολική οικειότητα του ξένου.

"Κοίτα γύρω σου ρε μαλάκα. Είσαι σε ένα μπαρ στην μέση της Αθήνας και πίνεις μόνος, πιθανότατα τρώγοντας τα λεφτά του μπαμπάκα σου. Γκόμενα δεν πρόκειται να σου κάτσει σήμερα, και το ξέρεις καλά. Κοίτα γύρω σου. Όλος ο χώρος βρωμάει μικροαστίλα. Βλέπεις εκεί στη γωνία; Ένα ζευγάρι που βαριέται ο ένας τον άλλο, αλλά θα συνεχίσουν να είναι μαζί γιατί έχουν εθιστεί στη ρουτίνα. Στην άλλη άκρη, δυο γκόμενες με μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους που έχουν βγει μπαρότσαρκα για να βρουν γκόμενους, αλλά δεν θα κάτσουν σε κανέναν γιατί όλοι τους πέφτουν πολύ "λίγοι". Δίπλα τους δυο μεσήλικες που απογοητευμένοι από την καθημερινότητα του γάμου τους, τους την πέφτουν χυδαία, αλλά και οι ίδιοι ξέρουν ότι ποτέ δεν πρόκειται να τις "ρίξουν". Στο άλλο τραπέζι, ο σερβιτόρος που σιχαίνεται την κακοπληρωμένη δουλειά του, αλλά θα αντέξει κάθε εκμετάλλευση γιατί έχει ανάγκη τα χρήματα. Στο μπαρ, ένας μπάρμαν που έχει βαρεθεί το γεγονός ότι μπορεί όποια θέλει από εδώ μέσα και είναι τόσο ρηχός που λόγω αυτού έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον του για τη ζωή.

Αν βγεις έξω θα δεις ότι είσαι σε μια σκατούπολη, γεμάτη βρωμιά, πείνα και φτώχεια. στην γωνία κοιμούνται δύο άστεγοι, δυο δρόμους πιο κάτω είναι στοιβαγμένοι ναρκομανείς και μετανάστες.
Όλο το στενό έξω από το μπαρ βρωμάει κάτουρο.

Ξέρεις, η ζωή δεν είναι ταινία. Δεν θα βρεις ενδιαφέροντες χαρακτήρες και έξυπνες ατάκες εδώ, Μόνο μίζερους, εξαθλιωμένους ή βαριεστημένα συμβιβασμένα ανθρωπάκια που φοβούνται να αντιδράσουν, να ζήσουν. Μια ανομοιογενής κοινωνία μαριονετών που ελέγχεται πλήρως από το μεγάλο κεφάλαιο.
Ξέρεις, αν κάποιος σε χτυπήσει το πολύ πολύ να είναι κανάς μπάτσος ή Χρυσαυγίτης -το ίδιο κάνει, ούτως ή άλλως-  επειδή είσαι αξύριστος. Αν βγεις βόλτα μόνος τη νύχτα, δεν θα δεις φεγγάρι γιατί το κρύβουν οι πολυκατοικές, ούτε ερωτευμεύνα ζευγαράκια, γιατί ο έρωτας έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.

Έχουμε χούντα ξέρεις. Και μάλιστα, χούντα χωρίς κανένα λογοτεχνικό ενδιαφέρον".

"Μάλιστα...", έκανε ο Κώστας που βιαζόταν να ξεφορτωθεί τον άγνωστο, ώστε να μπορέσει και πάλι να μελαγχολήσει με την ησυχία του.

"Βέβαια υπάρχει και ένα καλό σε όλα αυτά..."

"Α, ναι; Και ποιό είναι αυτό;"

"Δουλεύω μπάρμαν", είπε ο άγνωστος και έφυγε, αφού πλήρωσε πρώτα το ποτό του στο συνάδελφό του.