Η λίστα με τα ψώνια

Ο κύριος Κ. ξύπνησε νωρίς, όπως συνήθιζε εδώ και πάνω από μία δεκαετία. Έσυρε βαριεστημένα τις σκούρες μπλε παντούφλες του μέχρι το μπάνιο, όπου έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό του. Ύστερα, πήγε μέχρι το παράθυρο το οποίο και άνοιξε για να μπει μέσα το λιγοστό φως που έφτανε μέχρι το σπίτι του, και πότισε προσεκτικά τους καλοδιατηρημένες γλάστρες με βασιλικό που είχε στο περβάζι. Μετά πήγε στην κουζίνα όπου έβρασε νερό για το πρωινό του τσάι.
Το μάτι του έπεσε σ' ένα κομμάτι χαρτί που ήταν ακουμπισμένο στο τραπεζάκι με το βάζο. Ο κύριος Κ. το σήκωσε, έβαλε τα γυαλιά πρεσβιοπίας του  και το κοίταξε προσεκτικά. Ήταν η λίστα με τα ψώνια, που ο ίδιος είχε σημειώσει από την προηγούμενη. Μα ναι! Πώς μπορούσε να το ξεχάσει! Εκείνη η μέρα, ήταν η μέρα για τα ψώνια, όπως άλλωστε και κάθε Τετάρτη, εδώ και πάνω από μία δεκαετία.

Ο κύριος Κ. διάβασε φωναχτά τη λίστα, για να βεβαιωθεί ότι δεν είχε ξεχάσει τίποτα.

"Μία φραντζόλα ψωμί
Τυρί και ζαμπόν για τοστ
1 κιλό ντομάτες
1 πακέτο μακαρόνια
1 γάλα άπαχο
λεμόνια
Ζάχαρη
Χλωρίνη
Υγρό Πιάτων"

"Χρειάζομαι τίποτα άλλο;" αναρωτήθηκε, επίσης φωναχτά. "Όχι", απάντησε μετά από λίγα δευτερόλεπτα σκέψης.

Όμως, ήξερε, βαθιά μέσα του, ότι η απάντηση σε αυτή την ερώτηση στην πραγματικότητα ήταν "Ναι".

Όπως επίσης ήξερε ότι αυτό που χρειάζοταν δεν θα το έβρισκε σε κανένα σουπερ - μάρκετ του κόσμου.