"Ταξί!"

Είναι περίεργη η φάση με τα ταξί. Λένε ότι όταν θες πολύ ένα, τότε δεν περνάει κανένα ή αν περάσει, θα είναι σίγουρα γεμάτο. Λένε ακόμη ότι όταν δε θες, τότε περνάνε όλα μαζί. Και είναι και άδεια.

Μερικές φορές ένα ταξί μπορεί να είναι άδειο και ο οδηγός να μη σε πάρει επειδή δε γουστάρει τη φάτσα σου. Ή επειδή βαριέται. Άλλες φορές πάλι, τότε που προσπαθεί να βγάλει όσα περισσότερα γίνεται, θα σε πάρει και ας έχει μέσα και άλλους 5. Υπάρχουν μερικοί που σου λένε "φιλαράκι, δεν πάω Ομόνοια, θες Σύνταγμα;" και τότε εσύ πρέπει να συμβιβαστείς εκτός και αν θες να πας με τα πόδια, μόνος.

Υπάρχουν και κάποιοι που είναι πιο ευγενικοί, μέλι στάζει το στόμα τους, και σου πιάνουν και τη κουβέντα να ξεχαστείς μέχρι να περάσει η διαδρομή. Όλο αυτό βέβαια είναι εύκολο να αποδειχθεί και φούσκα, γιατί μερικοί τέτοιοι ξαφνικά αρχίζουν και βρίζουν τους πάντες και τα πάντα, ή τρέχουν υπερβολικά. Και εσύ ξαφνιάζεσαι γιατί λες "καλά, είναι καλοντυμένος αυτός, φαινόταν σοβαρός και ευγενικός, πώς είναι έτσι;" .

Υπάρχουν λογιών λογιών ταξιτζήδες. Άλλοι καλοί, άλλοι κακοί. Άλλοι φωνακλάδες, άλλοι ευγενικοί. Άλλοι θα σου πουν για τις γυναίκες, άλλοι για τη ζωή. Άλλοι θα σε μάθουν πράγματα για αυτούς και τον κόσμο, και άλλοι ακόμη και για σένα τον ίδιο.

Το σίγουρο είναι ότι σε κάθε ταξί μπαίνεις για λίγο, μέχρι να σε πάει στον προορισμό σου. Μπαίνεις, και μετά βγαίνεις. Και αν θες, παίρνεις κι άλλο. Και αργότερα, κι άλλο. Έτσι είναι τα ταξί. Είναι περίεργη η φάση τους.

"Ταξί!"