E,αυτός

-Λοιπόν;
-Λοιπόν, τι;
-Τι "λοιπόν, τι"; Εσύ με φωνάξες.
-Α, ναι.
-Λοιπόν;
-Λοιπόν;
-Λοιπόν, γιατί με φώναξες;

*Ο Ε. έβγαλε από τις τσέπες του παλτού του ένα πακέτο και τον αναπτήρα του.*

-Τί κάνεις εκεί; Απαγορεύεται το κάπνισμα! Θες να σε καταγγείλουν;
-Είσαι ηλίθιος αγόρι μου; Βρισκόμαστε σε έναν φανταστικό διάλογο.
-Ε,και τι σημαίνει αυτό;  Δεν υπάρχουν φανταστικοί ρουφιάνοι;
-Πάντα τέτοιες κλισέ μαλακίες έλεγες. Γι'αυτό δεν θέλω να 'ρχομαι.

 *Ο Ε. έβαλε ένα φανταστικό τσιγάρο στα χείλη του, το άναψε και τράβηξε μια φανταστική ρουφηξιά.*

-Και για πες, μιας και τα λέμε, τί παίχτηκε τότε με την τάδε;

*Ξεφύσημα* 

-Μακάρι να 'ξερα.
-Σωστά. Εσύ πιο πιθανό είναι να καταλάβεις εμένα, παρά τις γυναίκες.
-Μπα, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.

*Ο Ε. έσβησε ό,τι είχε απομείνει από το τσιγάρο του, τρίβοντας το με την μύτη του παπουτσιού του στο χώμα*

-Λοιπόν, χάρηκα που τα 'παμε. Τα ξαναλέμε σε καμιά δεκαριά χρόνια;
-Τόσο αργά;
-Γιατί, θα σου λείψω;
-Θα ήθελα να τα λέμε συχνότερα.
-Ελπίζω όχι. Η κοινωνία είναι σκληρή. Θα σε πουν τρελό. Τουλάχιστον.
-Αυτό ξαναπές το.
-Ελπίζω, όχι. Η κοινωνία είναι σκληρή. Θα σε πουν τρελό. Τουλάχιστον.
-Οκ. Ίσως θα μπορούσα και να ήμουν λιγότερο κλισέ.
-Αυτό ξαναπές το.
-Οκ. Ίσως...
-Λοιπόν, τα λέμε.

*Ο Ε. γυρνάει την πλάτη του και κάνει να απομακρυνθεί* 

-Στάσου, πού πας; 
-Όχι μακριά, φαντάζομαι.
-Και εγώ; Θα μείνω μόνος μου;
-Μα, πάντα μόνος σου ήσουν.
-Κλισέ, αλλά καλή η μαλακία σου.