Καπνός

Κάθε μέρα, καπνός ξεπρόβαλλε από το φρεάτιο.

Το γεγονός αυτό, υπό συνθήκες που καθορίζονται από τη (σχεδόν) καθολικά αποδεκτή επιστήμη, ήταν ανεξήγητο και εντοπιζόταν συνήθως σε νουάρ ταινίες που έχουν γυριστεί στο Λος Άντζελες.

Παρόλα αυτά,  δεν προβλημάτιζε τους μελλοντικούς επιβάτες του λεωφορείου που περίμεναν -για δέκα λεπτά ή μια ζωή- στην κοντινή στάση.

Και, φυσικά, δεν ήταν το μόνο: η συχνή τριβή με τα μέσα μαζικής μεταφοράς είχε εξαλλείψει κάθε ιδέα ή παραμικρή υπόνοια εντυπωσιασμού, απορίας, αμφισβήτησης ή ευτυχίας.
Ρουτίνα, ανίκητη μάχαν.

Κάθε μέρα, καπνός ξεπρόβαλλε από το φρεάτιο.

Εκείνος και εκείνη καθόντουσαν πάντοτε σε απέναντι στάσεις. Εκείνος έφευγε και εκείνη ερχόταν, ή το αντίστροφο, μακρύτερα ή κοντυνότερα, για λίγο ή και για πάντα.

Κάποια στιγμή, οι διαδρομές και τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν, στην ίδια στάση, ή στο ίδιο λεωφορείο, καθώς πήγαιναν ή ερχόντουσαν,και με κάποια αφορμή έπιασαν κάποια κουβέντα και εκείνη τον ρώτησε, πώς γίνεται καπνός να ξεπροβάλλει από ένα φρεάτιο.

Εκείνος της απάντησε, ή ίσως και να μην της είπε τίποτα, και η απάντηση του την ικανοποίησε ή την άφησε ανικανοποίητη. Και ύστερα της είπε κάτι αστείο ή κάτι εντελώς ηλίθιο, και εκείνη γέλασε ή θεώρησε ότι πάσχει από σύνδρομο παντελούς έλλειψης χιούμορ. Και το λεωφορείο επιτέλους ήρθε ή έφτασε, και εκείνος της ζήτησε το τηλέφωνό της ή δίστασε τελευταία στιγμή. Και κάπως έτσι γνωρίστηκαν, ή ίσως και να μην αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα. Και βγήκαν για καφέ ή για ποτό ή απλά ήλπιζαν να είχε γίνει έτσι. Και κάποια στιγμή χάθηκαν, και ξαναβρέθηκαν και ξαναχάθηκαν για να ξαναβρεθούν ή ,απλώς, χάθηκαν για πάντα.

Και, κάθε μέρα, συνέχισαν να παίρνουν το ίδιο ή εντελώς διαφορετικά λεωφορείο, πάντα μαζί ή πάντα μόνοι.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο καπνός συνέχισε να ξεπροβάλλει από το φρεάτιο. Κάθε, μα κάθε μέρα.