Μια νυχτιάτικη βόλτα μεσ'το κέντρο της πόλης vol.2

Η πράσινη επιγραφή που αναγράφει "ΟΚ" εμφανίζεται στην πύλη του Μετρό, και η πύλη ανοίγει, μόνο και μόνο για να κλείσει αστραπιαία, προτού οι επιβάτες να έχουν την ευκαιρία να περάσουν.

Διάψευση προσδοκιών στου σταθμούς της ζωής. 

Στη γειτονιά, η νεαρή "Αισθηματίας" πόρνη, τρεκλίζει, ψάχνοντας απαντήσεις στα ερωτήματα της ζωής, και ερωτήματα για τις απαντήσεις της. Για τις μεγάλες έννοιες, το νόημα της ύπαρξης του έρωτα, το νόημα της ύπαρξης  και το νόημα γενικώς.
Αναζητώντας, στα πρόσωπα των περαστικών, εκείνο τον μικρό εγκληματία που κάποτε  παθιασμένα την αναζητούσε, μόνο και μόνο για να μην τον βρει ποτέ. 

Η ματαιότητα της στιγμιαίας ύπαρξης της μιας στιγμής: η καμιά επιστροφή, σε πείσμα φιλοσόφων και συγγραφέων.

Στον κεντρικό δρόμο, μια τσιγγάνα με ρωτάει τι ώρα είναι. Στο φως της ημισελίνου, το πρόσωπό της μοιάζει με Εκείνη, με εκείνες, και η ερώτησή της δεν είναι πια για την ώρα, τα ερωτήματά της είναι σημαντικά, για έννοιες μεγάλες, για το νόημα της ύπαρξης του έρωτα , το νόημα της ύπαρξης και το νόημα γενικώς και γίνονται ένα με τα ερωτήματα της πόρνης, ένα με τα ερωτήματα εκείνων, ένα με τα ερωτήματα του κόσμου, μεταμορφώνονται, μεταμορφώνονται σε μια κραυγή, ένα στόμα, μια αγωνία, μια ακατανίκητη αγωνία, που εκτοξεύεται μέχρι το φεγγάρι έως ότου-

Ξημερώνει.

Και το σαγηνευτικό μυστήριο της νύχτας δίνει τη θέση του στη θλιβερή ειλικρίνια της μέρας.

Και η τσιγγάνα δεν είναι πια εκείνη, αλλά μια τσιγγάνα, που πουλάει λουλούδια σε περαστικούς και ρωτάει την ώρα, και η "Αισθηματίας" πόρνη, είναι ακόμη μια ηθοποιός σε έναν ακόμη β' ρόλο μιας ακόμη ταινίας.

Και εγώ;

Εγώ ξυπνάω ιδρωμένος και αναρωτιέμαι, που τελείωνει ο ρόλος και που αρχίζει ο άνθρωπος,
που τελειώνει η ταινία και αρχίζει η πραγματικότητα,
πού τελειώνει το όνειρο και πού αρχίζει η ζωή. 

Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια αναρωτιέμαι. 




Comments

Post a Comment