Έρωτας στα χρόνια της κρίσης vol.2

"Τα χέρια μας βαρύνανε,
  οι καρδιές μας έκλεισαν,
  τα πόδια μας έγιναν πιο αδύναμα,
  τα μάτια μας το ίδιο"
,
  μου είπες εκείνο το βράδυ που καθόμασταν πλάι - πλάι στον καναπέ.

"Πού είναι η αγάπη πια;".
Γύρισες προς το μέρος μου απορημένη.

"Κάπου εκεί" απάντησα, δείχνοντας προς το μέρος που τη θυμόμουν τελευταία.

Έκανες να σηκωθείς, μα οι δυνάμεις σου μονάχα για δυο - τρία βήματα σε κράτησαν.
Προσφέρθηκα να σε βοηθήσω, όπως τότε, όπως πάντα.
Σου έδωσα το χέρι μου, τον ώμο μου για στήριγμα. Μα μάταια.

"Γεράσαμε πριν την ώρα μας" μου είπες. Χαμογελούσες πικρά.

Ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα που είχαμε για τις αγγελίες, στάθηκα σε μια φωτογραφία όπου μια 12χρονη Σύρια κρατούσε σφιχτά το χέρι του νεκρού της αδερφού.

"Τουλάχιστον ζούμε" αποκρίθηκα.

Δεν απάντησες. Μόνο χαμογελούσες πικρά.

Δεν σε αδικούσα.

Μια ζωή χωμένη σε χαρτιά,
σε βιβλία,  σε θρανία, σε φύλλα εφημερίδας,
ορισμένη από κανόνες,
από νόρμες, διαταγές, προσταγές,
στοιβαγμένη σε σειρές,
σε ουρές,
κάθετες και οριζόντιες,
μαθητείας, εργασίας, ανεργίας, αναζήτησης ευτυχίας.
Μια ζωή υπακούοντας, προσμένοντας, αναμένοντας, παραμένοντας, ελπίζοντας.
Ζώντας;
Και ύστερα; Γιατί; Όλα αυτά γιατί;

Η απορία ζωγραφιζόταν πάντοτε στο πρόσωπό σου.

Κάποια στιγμή έφυγες, όπως - όπως.

Εγώ ευχήθηκα να βρεις κάποτε, κάπως, με 'κείνη τη στρεβλή σου όραση, την αγάπη.
Αρκεί να μην πάψεις να ζεις.
Ναι, μερικές φορές αρκεί μόνο αυτό.





Comments

  1. Μονος περπατω στην πολη
    μεσα στο ανηξερο το πληθος
    Που τον πονο μου
    δεν μπορει να δει
    Σε ψαχνω, σε σκεφτομαι
    μα πια δεν σε εχω
    Κοιταζω παντου
    μα δεν βλεπω εσενα
    Αφουγκραζομαι τον κοσμο
    μα δεν ακουω εσενα

    Που να εισαι χαμενη μου αγαπη;

    Θα σε ψαξω, θα σε βρω, στο κατοπι σου θα ρθω.

    Υγ: Πριν ζουσες για τους αλλους. Τωρα ζεις για σενα. Νιωθεις ποσο ομορφο ειναι το μυστικο της ευτυχιας. Κι εσυ το ανακαλυψες.

    ReplyDelete
  2. Μονος περπατω στην πολη
    μεσα στο ανηξερο το πληθος
    Που τον πονο μου
    δεν μπορει να δει
    Σε ψαχνω, σε σκεφτομαι
    μα πια δεν σε εχω
    Κοιταζω παντου
    μα δεν βλεπω εσενα
    Αφουγκραζομαι τον κοσμο
    μα δεν ακουω εσενα

    Που να εισαι χαμενη μου αγαπη;

    Θα σε ψαξω, θα σε βρω, στο κατοπι σου θα ρθω.

    Υγ: Πριν ζουσες για τους αλλους. Τωρα ζεις για σενα. Νιωθεις ποσο ομορφο ειναι το μυστικο της ευτυχιας. Κι εσυ το ανακαλυψες.

    ReplyDelete

Post a Comment