Και τώρα, λίγο Μπέκετ

-Ξέρεις, λένε ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στον Αμαζόνιο μπορεί να προκαλέσει βροχή στην Κίνα...
-Το πιστεύεις αλήθεια αυτό;
-Δεν ξέρω.
-Λένε ότι ότι δεν βλέπεις δεν ξέρεις, αν ισχύει, έτσι δεν είναι;
-Μπορεί... Με σκέφτεσαι;
-Τί;
-Με σκέφτεσαι;
-Ναι. Πολύ.
-Μα καλά, είσαι τελείως αναίσθητος; Πώς γίνεται να συμβαίνουν τόσα πράγματα γύρω μας, και εσύ να σκέφτεσαι εμένα;
-Είσαι πολύ άδικη.
-Ε;
-Θέλω να πω, τώρα που σου απάντησα ότι σε σκέφτομαι, μου είπες ότι είμαι αναίσθητος επειδή δεν σκέφτομαι τί συμβαίνει γύρω μας. Αν όμως σου είχα απαντήσει ότι δεν σε σκέφτομαι επειδή σκέφτομαι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, πάλι αναίσθητος δεν θα έλεγες ότι είμαι;
-Μπορεί. Στη ζωή καμιά φορά είσαι αναγκασμένος να χάνεις.
-Δεν ξέρω. Δεν μ'αρέσουν τα κλισέ.

Η Μαίρη, έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη δίπλα από τον Τζόσουα,  έχωσε το χέρι της κάτω από την πλάτη του, σε μια προσπάθεια να τον αγκαλιάσει και να τον χαϊδέψει. Εκείνος το έσπρωξε μακριά.

-Και αυτό, κλισέ, έτσι;
-Ναι.

Ξαφνικά, τα φώτα έσβησαν και ξανάναψαν, και μετά από δυνατό χειροκρότημα, το κοινό βγήκε από την αίθουσα.Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η αυλαία έπεσε.

"Πάνω στην ώρα, μόλις είχα αρχίσει να ξεμένω από ατάκες του Μπέκετ..."ψιθύρισε η Μαίρη στον Τζόσουα.

Ύστερα ο Τζόσουα έχωσε το χέρι του κάτω από την πλάτη της Μαίρης, την αγκάλιασε και τη χάιδεψε.

Ο Τζόσουα και η Μαίρη φιλήθηκαν, αντάλλαξαν γλυκόλογα και έκαναν πολλά ακόμη κλισέ πράγματα μέχρι την επόμενη μέρα, και την επόμενή τους παράσταση.