Γάμα τη κι άστην

Αν ο Νίκος είχε ένα μότο στη ζωή του, αυτό ήταν το "γάμα τη κι άστην".

Πάντα, όταν βρισκόμασταν για καφέ ή για ποτό, μου έλεγε "γάμα την κι άστην" και όταν ήταν στο τσακίρ κέφι ή είχε διάθεση για περαιτέρω επιχειρηματολόγηση, συμπλήρωνε "Γάμα τη κι άστην. Έτσι είναι ρε μαλάκα, με πουτάνες θα κάθεσαι να μπλέκεις; Αφού όλες είναι καριόλες. Έτσι είναι. Γάμα τες και άστες. Απλά τα πράγματα".

Στην προσωπική του ζωή, ο Νίκος ακολουθούσε πιστά τις "διδαχές" του. Όποτε γνώριζε μια κοπέλα, συνήθιζε να βγαίνει μαζί της μέχρι να την πηδήξει. Ήταν γλυκός, τρυφερός, ευγενικός, και μόλις τα κατάφερνε, μην τον είδατε. Εξαφανιζόταν. Ούτε σήκωνε τηλέφωνα, ούτε τίποτα.
Τις "γαμούσε και τις άφηνε". Απλά πράγματα.

Φαντάζεστε λοιπόν την έκπληξή μου, όταν κάποια μέρα βρήκα έξω από την πόρτα μου μία κάρτα που προσκαλούσε στο γάμο του φίλου μου του Νίκου με κάποια Μαίρη. Η πρώτη μου σκέψη ήταν η καζούρα που θα έτρωγε την επόμενη φορά που θα τον έβλεπα.

Όταν ξανασυνάντησα το Νίκο όμως, μαζί με την Μαίρη εκείνη τη φορά, οποιαδήποτε τέτοια διάθεση εξαφανίστηκε αμέσως: ο τρόπος που την κοιτούσε, ο τρόπος που την άγγιζε, ο τρόπος που τις μιλούσε φανέρωναν ότι για πρώτη φορά ίσως στη ζωή του, ο Νίκος είχε ερωτευτεί πραγματικά.
Ο γάμος τους ήταν μία σεμνή τελετή, που εύκολα θα μπορούσες να την χαρακτηρίσεις την πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή του Νίκου.


Όταν είδα το Νίκο τυχαία στο δρόμο, λίγες μέρες μετά τον γάμο, φαινόταν συντετριμμένος. Για την ακρίβεια, πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο χάλια. Προσπάθησα με τα χίλια ζόρια να μάθω τί είχε, αλλά ήταν τόσο άσχημα που δεν μπορούσες να του πάρεις κουβέντα.

Δεν άργησα να μάθω όμως, τί είχε από έναν κοινό μας φίλο: Όπως είχα υποψιαστεί η κατάσταση του Νίκου είχε άμεση σχέση με τη γυναίκα του.

Όπως μου εκμυστηρεύτηκε ο κοινός μας φίλος, εν ολίγοις, η Μαίρη τον "γάμησε και τον άφησε".