Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα

Ο ήλιος έδυε και το κατακόκκινο φως του αντακλόνταν στα  παράθυρα των τερατόμορφων πολυκατοικιών του κέντρου χαρίζοντας στην πόλη ένα μοναδικό χρώμα.
Ήταν η ώρα εκείνη της αυγουστιάτικης μέρας που η ανυπόφορη ζέστη υποχωρούσε και έδινε τη θέση της σε μια πιο υποφερτή ζέστη.

Εκείνος περπατούσε αργά στην άδεια Πανεπιστημίου. Ήταν αυτός, η απέραντη ησυχία της άδειας πόλης, μια ελαφριά μυρωδιά από φτηνά τσιγάρα, κάτι ξεχασμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού και μπάτσοι. Πολλοί μπάτσοι.

Τοσους μπάτσους και τόση μπάλα είχε να δει από τη χούντα.