koultoura

*Νύχτα. Μακρινό πλάνο. Στο κέντρο φαίνεται παράθυρο πολυκατοικίας. Αναμένο κίτρινο φως. Το σκούρο μπλε φως που καλύπτει την πολυκατοικία στην οποία βρίσκεται το διαμέρισμα με το αναμμένο φως, ξεχύνεται στους δρούμους, μπλέκει με το πορτοκαλί φως των λαμπών, συμπληρώνοντας την πανέμορφη χρωματική παλέτα του αστικού τοπίου. ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ!  Ένα κουδούνισμα από τηλέφωνο ταράσσει τη σιωπή της νύχτας. Η κοπέλα του διαμερίσματος με το αναμμένο φως, σηκώνεται νωχελικά. Παραπατώντας σαν μωρό που κάνει τα πρώτα βήματά του στη γη, προχωράει προς την πηγή του ήχου ψαχουλεύοντας για να βρει το δρόμο της. Με μισόκλειστα μάτια, γυμνή, όμορφη, αθώα. Όπως ένα μωρό που κάνει τα πρώτα βήματά του στη γη.* -Παρακαλώ; -Γεια. Σε ξύπνησα; *Χασμουρητό* -Ναι.  -Συγγνώμη. -Δεν πειράζει. Τί κάνεις; -Σκεφτόμουν. -Τί σκεφτόσουν; -Σκεφτόμουν ότι τα πορτοκαλί φώτα της πόλης, φαίνονται πολύ όμορφα αυτή την ώρα. Μήπως θες να πάμε μια βόλτα;  *Παύση* -Άμα δε θες... -Εντάξει. πάμε. *Κλικ* Ένας άντρας. Δεν