koultoura

Μετρό. Σταθμός. Μπαίνω. Άνθρωποι. Πάνε. Φεύγουν. Έρχονται. Πού; Κατευθύνσεις. Πολλές. Διάφορες. Συναντιούνται. Χωρίζουν. Ξανασμίγουν. Εγώ. Πάω. Κάπου. Κατευθύνσεις. Πολλές. Δεν ξέρω. Επιλέγω σχεδόν στην τύχη. Έχω επιλέξει ήδη πριν μπω. Σχεδόν στην τύχη. Μετρό. Έρχεται. Φωνή άγνωστης κυρίας. "Παρακαλούμε, σταθείτε, πίσω από την κίτρινη γραμμή!". Η κίτρινη γραμμή. Στέκεται. Εκεί. Στο πάτωμα. Στο Μετρό. Στη ζωή. Οι επιβάτες σκέκονται πειθήνια πίσω από από την κίτρινη γραμμή. Παιδάκι κάνει να περάσει την κίτρινη γραμμή. Η μητέρα του και η φωνή άγνωστης κυρίας το νουθετούν. Στο Μετρό. Στη ζωή. Θόρυβος. Μετρό. Φτάνει. Κατεύθυνση. Μία. Καλή απόφαση; Δεν ξέρω. Θα δείξει. Δεν ξέρω αν θα δείξει. Κόσμος. Προσπαθεί να βγει. Κόσμος προσπαθεί να μπει. Ο κόσμος που μπαίνει δεν αφήνει κόσμο να βγει. Ο κόσμος που βγαίνει δεν αφήνει κόσμο να μπει. Σύγκρουση συμφερόντων. Βιασύνη. Αναρωτιέμαι. Γιατί βιάζοναι; Στο τέλος όλοι την ίδια ώρα θα φτάσουμε. Μπαίνω τελευταίος. Πάντα τελευταίος. Θέσει

Ο Γ. βγήκε έξω. Νύχτωνε. Συννεφιασμένος ουρανός. Όλα έδειχναν ότι όπου να 'ταν θα 'βρεχε. Έβαλε τα ακουστικά στα αυτιά του. Του άρεσε να ακούει μουσική  όταν περπατούσε στο δρόμο. Ένιωθε ότι τύλιγαν την μικρότητα και την πεζότητα της ύπαρξής του με ένα φαντασιακό μεγαλείο. Τα πάντα φαντάζουν πιο δραματικά όταν ακούς μουσική. Άρχισε να περπατάει. Κοίταξε τα θαμπά φώτα που κρεμόντουσαν στα σχοινιά πάνω από το δρόμο, λούζοντάς τον με πορτοκαλί φως. Ακολούθησε για λίγο τον φωτεινό κρεμαστό διάδρομο με το βλέμμα του.   Κάτω από τον φωτεινό διάδρομο, άνθρωποι λουσμένοι από πορτοκαλί φως στριφογύριζαν στους δρόμους. Άλλοι επέστρεφαν στα σπίτια τους κουρασμένοι, άλλοι έβγαιναν από αυτά επίσης κουρασμένοι. Άλλοι, απλώς περιφερόντουσαν γιατί δεν είχαν σπίτια για να μπουν ή να βγουν. Η πόλη βρισκόταν υπό την επήρρεια της συνήθους ρουτίνας. Τις σκέψεις του διέκοψε ένα αβέβαιο "γεια". Ο Γ. κοίταξε προς το μέρος απ' όπου προερχόταν το γεια, για να αντικρύσει έναν από εκ