Τότε και τώρα

Θυμάσαι τότε;

Τότε που στους δρόμους είχε ησυχία

Περπατούσαμε τότε και φωνάζαμε

Όχι πολύ, έτσι λίγο, 

μπας και τους ξυπνήσουμε

Μα προσέχαμε μην τους ξυπνήσουμε όλους

Μας κοιτούσανε περίεργα τότε,

μας αντιμετώπιζαν σαν ξένους

Ίσως ήμασταν ξένοι

θυμάσαι τότε; 

Τώρα δεν έχει πια καθόλου ησυχία

τώρα στους δρόμους κανείς δεν κοιμάται

Ούτε αυτοί που θέλαμε να ξυπνήσουμε

ούτε αυτοί που δε θέλαμε

Τώρα δεν μπορεί κανείς να κοιμηθεί

τώρα δεν υπάρχει ησυχία

τώρα έχουμε πόλεμο

Όπλα τους η φτώχεια και η ανεργία

βόμβες τους οι απολύσεις, οι φόροι, η τρομοκρατία
στόχος τους τα spreads, τα δάνεια και τα κέρδη

Τώρα κανείς δεν μας κοιτάζει περίεργα

Τώρα δεν είμαστε ξένοι

Τώρα οι φωνές μας δεν ακούγονται

τις φωνές μας τις σκεπάζουνε οι κρότοι του πολέμου

Τώρα εμείς μεταναστεύουμε

μας διώχνουν από τα σπίτια μας

για μιαν άλλη ζωή

για καθόλου ζωή

για τίποτα

Δεν είμαστε διαφορετικοί από αυτούς που έρχονται εδώ

αλήθεια

Έχουμε το ίδιο μελαμψό χρώμα

της καταγωγής, της φτώχειας, της ανέχειας

Ξέρεις τί είναι να μην έχεις σπίτι;

Ε, ξέρεις;

Τί στα λέω σίγουρα ξέρεις

Τώρα δεν υπάρχει καθόλου ησυχία

τώρα κανείς δεν ησυχάζει

κανείς δεν μπορεί να ησυχάσει

'Εχουμε και 'μεις όμως όπλα

την αλληλεγγύη, την ανυπακοή, την απεργία

Πάρε και συ ό,τι μπορείς,

μ'ακούς;

Έχουμε πόλεμο.