Μόνη στη Νέα Ορλεάνη
Μόνη στη Νέα Ορλεάνη, κάποια ξεφτισμένη τζαζ ακούγεται από κάποιο ξεφτισμένο δωμάτιο. Σκουπίδια, μεθυσμένες κραυγές, άδεια μπουκάλια μπέρμπον στους δρόμους. Αναμνήσεις από έναν χειμώνα του '72. Ένα ποταμόπλιο, φώτα, μεγάλες διαφημίσεις, γέλια. Εκείνος, εκείνη, ένα κάμπριο αμάξι, μια βόλτα σε μια γέφυρα, υποσχέσεις μιας ζωής, που δόθηκαν σε μια στιγμή, ένας έρωτας σε ασπρόμαυρο φιλμ. Άγχος,ανησυχίες, απορίες, αψιμαχίες. Κι ύστερα, κάποιος ξεφτισμένος γιατρός, ένα ξεφτισμένο σοκάκι, ένα κλάμα , και παύση. Εκείνη, μόνη στη Νέα Ορλεάνη. Ο χειμώνας του '72 ήρθε ξανά. Χωρίς γέλια, χωρίς αναμνήσεις, χωρίς εκείνον. Μόνο μ'ένα κλάμα. Σαν ανεπιθύμητο παιδί.